Աշնանը կլինեն նոր վերադասավորումներ

Հարցազրույց ՀՀՇ վարչության նախագահ, ԱԺ Հայ Ազգային Կոնգրես խմբակցության քարտուղար Արամ Մանուկյանի հետ

- Ինչ ակնկալիքներ ունեք վաղը՝ հունիսի 26-ին կայանալիք հանրահավաքից:
- Հունիսի 26-ի հանրահավաքն այս փուլի համար լինելու է ամփոփիչ: Այսինքն՝ կամփոփենք պայքարի այս փուլը եւ կներկայացնենք մեր հետագա անելիքները: Այսպիսով, մեկնարկելու է պայքարի նոր փուլ, այնպես որ՝ հանրահավաքում խոսվելու է մեր առաջիկա ծրագրերի մասին: Սա բավական ակտիվ փուլ էր, հաշվի առնելով նաեւ մեր պառլամենտական գործունեությունը:

- Ինքներդ գո՞հ եք Կոնգրեսի խորհրդարանական գործունեությունից:

- Այո, գոհ եմ: Մեկ շատ կարեւոր քայլ արվեց. հասարակությունն էլ սոցիալական ցանցում իր քննարկումներով մասնակցեց այդ գործընթացին: Շատ լավ դրսեւորումներ եղան քվեարկությունների արդյունքում. առաջին կարեւոր քվեարկության ժամանակ՝ Կառավարության ծրագրին դեմ քվեարկեց ԱԺ 6 խմբակցություններից 4-ը: Այդ կարեւոր քվեարկությանը 49 դեմ ձայնը համարում եմ խորհրդարանական ուժերի հաջողություն: Այս փուլի համար, կարծում եմ, սա նորմալ արդյունք է:

- ԱԺ-ում Կոնգրեսի ներկայությունը կնպաստի արտախորհրդարանական պայքարին, թե ԱԺ-ում գտնվելով ՀԱԿ-ն այլեւս կթողնի փողոցը:

- Խորհրդարանում մեր ներկայությունը միայն կնպաստի հանրահավաքային պայքարին: Այս առումով վստահ եմ, որ վաղը հանրահավաքը շատ մարդաշատ է լինելու: Հանրահավաքային պայքարը գործունեության լավագույն ձեւն է, ամենաօգտակարը:

- ԱԺ նախագահ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանն ասում էր, թե ինքը հույս ուներ, որ ՀԱԿ-ը ԱԺ գալով կդադարեցնի հանրահավաքները:

- Կոնգրեսը չի դադարեցնելու հանրահավաքները: Մենք հայտարարել ենք, որ մեր քաղաքական հենարանը ժողովուրդն է: Եվ արտախորհրդարանական պայքարի միջոցները, ճնշման այդ հզորագույն մեխանիզմները պետք է պահպանվեն ու շարունակվեն կիրառվել: Առավել եւս, որ աշնանը քաղաքական դաշտում նոր վերադասավորումներ են լինելու:


ԱՐՄԱՆ ԳԱԼՈՅԱՆ                                                 Lragir.am

Ֆլեշ Մոբ. ՀԱԿ 24.06.2012. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

ՀԱԿ անդամ երիտասարդ ակտիվիստները Երևանի կենտրոնական փողոցներով անցկացրեցին Ֆլեշ Մոբ - Իրազեկում, որի նպատակներ իրազեկել քաղաքացիներին գալիք ՀԱԿ հանրահավաքի մասին:

Կոնգրեսը հետևելու է «Հարսնաքարի» միջադեպի հետ կապված զարգացումներին

«Հարսնաքար» ռեստորանում հունիսի 17 -ին տեղի ունեցած դաժան ծեծի առիթով «Ազատություն» ռադիոկայանի թղթակցին նույն օրը հարցազրույց է տվել Հայ Ազգային Կոնգրեսի համակարգող Լևոն Զուրաբյանը՝ Կոնգրեսի անունից դատապարտելով տեղի ունեցած վայրագությունը։ Ինչ-որ պատճառով հարցազրույցը չի գնացել եթեր։ Այս մասին ասված է Կոնգրեսի տարածած հայտարարության մեջ:

«Տեղի ունեցած միջադեպը, որը ծանր հետեւանքների է հանգեցրել եւ, բժիշկների կարծիքով, ընդհուպ կարող է մարդկային կյանք արժենալ, իր տեսակի մեջ միակը չէ։ Ամենահայտնի այդօրինակ դեպքը Պողոս Պողոսյանի դաժան սպանությունն էր «Առագաստ» սրճարանում Ռ.Քոչարյանի թիկնապահների կողմից։ Ավազակապետության պարագլուխ իշխանավորները իրենց օրենքից ու Սահմանադրությունից վեր դնելով, նույնպիսի կարգավիճակ են շնորհել նաեւ այն օլիգարքներին, որոնց դարձրել են ռեժիմի սպասարկուներ։ Վերջին այդօրինակ դրվագը Վարդգես Գասպարի դեմ երկու օր առաջ կիրառված բռնությունն էր Ազգային Ժողովի դիմաց Սամվել Ալեքսանյանի ու նրա թիկնապահի կողմից։

Օլիգարխ Ռուբեն Հայրապետյանին պատկանող «Հարսնաքար» ռեստորանում տեղի ունեցած վայրագ ծեծի արդյունքում մահվան դուռ են հասցվել բանակի բժիշկ սպաներ Վահե Ավետյանն ու Արտակ Բայադյանը։ Մամուլի եւ հասարակական քննարկման ակտիվ հակազդեցության շնորհիվ միայն ոստիկանությունն ստիպված եղավ ինչ-որ մարդկանց ձերբակալել սույն գործի շրջանակներում», – ասված է հայտարարության մեջ։

Ըստ մամուլում շրջանառվող տեղեկությունների՝ տուժողներին դաժան ծեծի ենթարկողները ռեստորանի եւ Ռ.Հայրապետյանի անվտանգության աշխատակիցներն են եւ գործել են նրա գիտությամբ կամ թելադրանքով։ Ըստ Կոնգրեսի հայտարարության` գործի անաչառ եւ լիակատար չբացահայտումը եւ մեղավորներին արժանի պատիժ չտալը, ի թիվս այլ հետեւանքների, հատկապես կարող է ազդել բանակի բարոյահոգեբանական վիճակի ու մարտունակության վրա։ Հայ Ազգային Կոնգրեսը նշում է, որ չի հանդուրժելու երկրի, նրա ժողովրդի հեղինակության համար նվաստացուցիչ, պետության հիմքերը քայքայող նմանօրինակ սանձարձակ դեպքերը եւ հայտարարում է, որ աչալուրջ հետեւելու է այս գործի հետագա ընթացքին ինչպես Կենտրոնական գրասենյակի, այնպես էլ խորհրդարանական խմբակցության մակարդակով։

Ոստիկանական ապօրինություն 20

Փետրվար 23, 2011: Մի քանի տասնյակ համազգեստավոր և քաղաքացիական հագուստով անձիք՝ հրաժարվելով ներկայանալ և ներկայացնել օրինական պահանջ հարձակվում են Մարտի 1-ին քաղաքապետարանի կողմից ի գիտությու ընդունված ՀԱԿ հանրահավաքի մասին իրազեկող երիտասարդ ակտիվիստների վրա: Իրազեկման աշխատանքները խոչնդոտվում են բակերում, այնուհետև Տիգրան Մեծ փ.-ի վրա երիտասարդների և լրագրողների մեքենաների ճանապարհը արգելափակվում է ոստիկանության տարբեր ստորաբաժանումների կողմից: Բռնի ուժի գործադրմամբ իրազեկումը դադարեցվում է: Հանցավոր խմբավորումների գործողույթունները գլխավորում էին Ռոբերտ Մելքոնյանն ու Արայիկ Պետրոսյանը: Օրինախախտ ոստիկանները պատժված չեն:

Ոստիկանական ապօրինություն 19

Ապրիլ 27, 2009: «Սամանդ» մակնիշի «68ՏՏ792» պետհամարանիշով ավտոմեքենայով անհայտ անձիք խոչընդոտում են մայիսի 1-ին Երեւանում կայանալիք հանրահավաքի մասին իրազեկող թռուցիկների տարածմանը։ Այդ նպատակով նրանք ուժի կիրառմամբ հարձակվում են Ամիրյան փողոցում թռուցիկներ տարածող երիտասարդների վրա, փորձում են երիտասարդներից խլել թռուցիկները։ Ավելի ուշ Կորյունի փողոցի մայթից առեւանգում են երիտասարդներից մեկին` Արմեն Գեւորգյանին, ու վերջինիս նկատմամբ ուժ գործադրում մեքենայի մեջ։ Հարցակվողների լուսանկարները հրապարակվում են Հայկական Ժամանակ օրաթերթում (ՀԺ 28.04.09): Օրեր անց ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը ասուլիսում հայտարարեց. «.... ձեր նկարած պատկերները թերթում` կիսահանցագործ դեմքերը...»: Սրանից հետո հաստատվում է, որ «կիսահանցագործները» ՀՀ ոստիկանության Կենտրոնի բաժնի ոստիկաններ Արթուր Գասոյանը եւ Ավետիք Ստեփանյանն են (ՀԺ 30.07.11): Կրկին օրինախախտ ոստիկանները չեն պատժվել: 

Ոստիկանական ապօրինություն 18

Ապրիլի 10, 2009: ՀԱԿ երիտասարդներ՝ Գեւորգ Բոյաջյանը, Վահագն Գեւորգյանը, Սահակ Մուրադյանը եւ Աբրահամ Աբաջյանը, որոնցից վերջին երեքը անչափահաս են մինչ այդ Երեւանի կենտրոնում կայացած քաղաքական ակցիայից հետո Հյուսիսային պողոտայով քայլելու ժամանակ նրանց են մոտեցել եւ վեճ հրահրելուց հետո` ուժի գործադրմամբ մտցրել են ոստիկանական մեքենան եւ բերման ենթարկել ոստիկանական բաժանմունք: Ժամը 22-ի սահմաններում Սահակ Մուրադյանին եւ Աբրահամ Աբաջյանին ազատ արձակեցին, իսկ Վահագն Գեւորգյանին եւ Գեւորգ Բոյաջյանին պահեցին մինչեւ գիշերվա ժամը մեկն անց տաս (ՀԺ 10.04.09)։ Անօրինական գործողություններ կատարած ոստիկանները պատասխանատվության չեն ենթարկվել: Դեպքի եվրաբերյալ անդրադարձ է եղել նաեւ ԱՄՆ պետքարտուղարության մարդու իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ 2009 Հայաստանյան զեկույցում. « Ապրիլի 10-ին ոստիկանությունը բերման ենթարկեց «Հիմա» երիտասարդական շարժման ակտիվիստ և ընդդիմությանը սատարող «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագրի պաշտոնակատար Հայկ Գևորգյանի 18-ամյա որդուն՝ Վահագն Գևորգյանին: Վահագն Գևորգյանը մասնակցում էր երեկոյան պարբերաբար իրականացվող քաղաքական զբոսանքներին Հյուսիսային պողոտայում, որն Ազատության հրապարակին հարող լայն հետիոտնային ճանապարհ է և հանդիսանում է 2008թ. փետրվարին իրականացվող բողոքի ակցիաների անցկացման վայրը: Կալանավորվելուց հետո Գևորգյանին մեղադրանք ներկայացվեց զբոսանքները ցրող ոստիկաններից մեկին վիրավորելու և նրա վրա հարձակվելու համար: Գևորգյանը չընդունեց մեղադրանքը և հայտարարեց, որ ընդդիմության ակտիվիստների կողմից զբոսանքի ժամանակ կատարված նկարահանումը կհերքի ոստիկանության մեղադրանքը: Սակայն դատարանը հրաժարվեց ուսումնասիրել տեսաերիզը և իր որոշման համար հիմք ընդունեց ոստիկանության ցուցմունքը: Սեպտեմբերի 12-ին Գևորգյանը մեղավոր ճանաչվեց և դատապարտվեց մեկ տարվա ազատազրկման և 80000 ՀՀ դրամ տուգանքի (մոտ 210 ԱՄՆ դոլար). սակայն Գևորգյանը խուսափեց ազատազրկումից Ազգային ժողովի կողմից հաստատված հունիսի 19-ի համաներմամբ:»

Լևոն Զուրաբյանի ելույթը ԱԺ-ում. 21.06.2012

Հարգելի խորհրդարան, տիկնայք եւ պարոնայք,
Սահմանադրության 74 հոդվածի պահանջով մենք քննարկում ենք Կառավարության ծրագրին Ազգային Ժողովի կողմից հավանություն տալու հարցը: Սա ամենեւին չի նշանակում զուտ ներկայացված ծրագրային փաստաթղթի որակի քննարկում: Եթե Կառավարության ծրագիրը չի ստանում հավանություն, դա ունենում է շատ հստակ իրավական հետեւանքներ. համաձայն Սահմանադրության 55 հոդվածի 4 կետի, նման զարգացմանը անմիջապես հետեւում է Կառավարության ՀՐԱԺԱՐԱԿԱՆԸ: Ուստի, մենք այստեղ իրականում ոչ թե ծրագիր ենք քննարկում, այլ, ըստ էության, նորակազմ Կառավարությանը վստահություն հայտնելու հարցը:
Այս բանավեճի հարցը, ուրեմն, ճիշտ ձեւակերպենք. արդյոք՞ մենք կարող ենք վստահել այս կառավարությանը: Նախ`արդյոք՞ սա ինչ որ նոր գործիչներից կազմված կառավարություն է, որոնց մենք դեռ չենք ճանաչում: Ոչ, 18 նախարարներից մի քանիսն են ընդամենը փոխվել, այն էլ մի պարզ պատճառով, որ Բարգավաճ Հայաստան կուսակցությունը այլեւս կոալիցիայի մաս չէ: Իսկ նոր նախարարներից մեկը նախկին քաղաքապետն է, որին Սերժ Սարգսյանը հեռացրեց պաշտոնից` նախագահի աշխատակազմի աշխատողին առեւանգելու եւ ծեծելու պատճառով, ինչը Միքայել Մինասյանի սուսլովյան քարոզչամեքենան ներկայացրեց որպես պայքար կոռուպցիայի եւ օլիգարխիայի դեմ: Եթե Սերժ Սարգսյանը գործել է «ամեն նորը լավ մոռացած հինն է» սկզբունքով, ապա պետք է ասենք, որ մենք այդքան էլ կարճ հիշողություն չունենք: Իսկ եթե ճիշտ էին ռեժիմի քարոզչամեքենայի երկու տարվա վաղեմության պնդումները, արդյո՞ք մենք իրավունք չունենք եզրակացնելու, որ հիմա պայքարը ընթանում է հակառակ ուղղությամբ, այսինքն` հանուն կոռուպցիայի եւ օլիգարխիայի:
Իրականում մենք գործ ունենք մի կառավարության հետ, որ մի ամբողջ չորս տարի ԱՐԴԵՆ կառավարել է Հայաստանը: Ողղակի ծիծաղելի է նման իրավիճակում կառավարության վստահության հարցը կապել ներկայացված ծրագրային փաստաթղթի հետ:
Ուստի այս կառավարությանը վստահություն հայտնելու հարցը պետք է տեղափոխել բացառապես նրա անցյալ գործունեությունը գնահատելու հարթություն եւ ըստ այդմ որոշել այս կառավարության ճակատագիրը:
Արդյո՞ք կարելի է վստահել մի կառավարության, որն իշխանությունը պահպանել է միայն պետականորեն կազմակերպված լայնածավալ եւ համատարած ընտրակեղծարարության շնորհիվ, ներառյալ ընտրակաշառքի բաժանումը, բազմակի քվեարկությունը եւ ընտրողների վրա ապօրինի ճնշումները: Արդյոք՞ մի կառավարություն, որը հօգուտ իրեն կեղծել է 500,000-ից մինչեւ 700,000 ձայն, կարող է հաշվետու համարվել ժողովրդի առաջ: Ոչ, նման կառավարությունը հաշվետու է լինելու միայն այդ ընտրակեղծարարությունն ապահոված բոլոր տեսակի կոռումպացված պաշտոնյաների, տեղական կրիմինալ հեղինակությունների եւ ապօրինի տնտեսական մենաշնորհներից եւ արտոնություններից օգտվող այսպես կոչված ՙօլիգարխների՚ առջեւ: Ժողովրդի շահերից բխող ցանկացած իրական բարեփոխում նշանակում է՝ զրկել բազմաթիվ նման խմբերին ապօրինի արտոնություններից, ինչը արժանանալու է նրանց կատաղի դիմադրությանը: Այդ դիմադրությունը կարող է հաղթահարվել միայն, եթե կառավարությունը հենվում է ժողովրդի աջակցության վրա, մի բան, որ այս կառավարությունը չունի:
Ասեք, արդյոք՞ մենք կարող ենք վստահել մի կառավարության, որի պաշտոնավարման օրոք Վերահսկիչ պալատի կողմից մեկ տարվա բյուջետային ծախսերի ընդամենը 4 տոկոսի` պատահական ընտրանքով ստուգումների արդյունքում` հայտնաբերվել է 8 միլիարդ դրամի յուրացում: Պարզ էքստրապոլյացիայի մեթոդի կիրառումը ցույց է տալիս, որ միայն Վերահսկիչ պալատի կողմից բացահայտված պետական միջոցների յուրացման ծավալը կազմում է տարեկան կես միլիարդ դոլար: Եւ քանի որ զեկույցների հրապարակումից հետո ոչ ոք չի պատժվել, ես հարց եմ տալիս. կարելի՞ է վստահել սեփական ժողովրդից 4 տարվա ընթացքում առնվազն 2 միլիարդ դոլար գումար գողացած կառավարությանը:
Կարելի՞ է արդյոք վստահել մի կառավարության, որ 4 տարի շարունակ՝ դրամի արհեստական արժեւորման անհեթեթ նպատակով մսխում է Կենտրոնական բանկի պահուստային միջոցները, ծախսելով արդեն 1 միլիարդ դոլարից ավելի գումար, մինչ դեռ տեղի է ունենում արտաքին պարտքի կուտակում 1,577,000 դոլարից 2008 թվականին մինչեւ 3,600,000 դոլար 2012 թվականին: Հայաստանի տնտեսական շահերի տեսակետից այս քաղաքականությունը ոչ մի բացատրություն չունի: Այսօրվա աշխարհում դինամիկ տնտեսություն կառուցելու գրավականը՝ մրցունակությունն է համաշխարհային շուկաներում: Այնտեղ դիրքեր գրավելու համար պայքարող պետությունները առաջին հերթին փորձում են ազգային արժույթները հնարավորինս հեռու պահել արժեւորման միտումներից: Մեր կառավարությունը անում է ճիշտ հակառակը, ինչի անմիջական հետեւանքով Հայաստանի տնտեսությունը կորցրել է մրցունակությունը համաշխարհային շուկայում, արտահանումը անկում է ապրում, տեղական արտադրողը ճնշվում է: Նման քաղաքականության միակ բացատրությունն այն է, որ այս կառավարությունը զբաղված է իր մի քանի մերձավոր ներկրող մոնոպոլիստների շահերի սպասարկմամբ: Այո, դուք ձեր մենաշնորհային քաղաքականությամբ դուրս եք մղել ձեռնարկատիրական դասը Հայաստանից, եւ ստեղծել եք մի տնտեսություն, որը խարսխված է արտասահմանում տնտեսապես ակտիվ մեր քաղաքացիների տրասնֆերտների վրա: Այդ տրանսֆերտների շնորհիվ է հիմնականում ձեւավորվում ազգաբնակչության գնողունակությունը, եւ Հայաստանի տնտեսական համակարգը՝ իրականում մի քանի ներկրող օլիգարխների՝ պարազիտիզմն է այդ տրանսֆերտների վրա: Դուք երբեք որեւէ քայլ չեք անի այդ արատավոր համակարգը քանդելու նպատակով, որովհետեւ սա իշխանությունը պահպանելու եւ այն սեփական հարստացմանը ծառայեցնելու ձեր միակ միջոցն է: Եւ պետք չէ խորամանկել ու որպես ճգնաժամի խորության գլխավոր պատճառ ներկայացնել տնտեսության դիվերսիֆիկացման պակասը: Դա իրականում ոչ թե պատճառն է, այլ դրամի արժեւորման արդեն տաս տարի տարվող հանցավոր քաղաքականության հետեւանքը: Հենց այդ քաղաքականության եւ մենաշնորհային արտոնությունների պատճառով՝ ճնշվել են արդար մրցակցությունը եւ արտահանումը, ուստի եւ ներդրումային միջավայրը երկրում, եւ ներդրումային միակ հնարավորությունը տարիներ շարունակ եղել է ներդրումները անշարժ գույքի մեջ:
Կարելի է արդյոք՞ վստահել մի կառավարության, որն օր ու գիշեր խոսում է օլիգոպոլիաների եւ մենաշնորհների դեմ, սակայն չի համարձակվում ընդունել տալ մենաշնորհները արգելող օրենքի վաղուց գոյություն ունեցող նախագիծը, մինչ դեռ, համաձայն տնտեսական մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովի տվյալների, բոլոր ցուցանիշներով արձանագրվում են շուկաների համակենտրոնացման միտումներ:
Եվ վերջապես կարելի՞ է վստահել մի կառավարության, որը մատը մատին չխփեց մարտի 1-ի 10 զոհերի հարազատների եւ հարյուրավոր վիրավորների համար Հայ Ազգային Կոնգրեսի կողմից առաջարկված փոխհատուցման պետական ծրագիրը իրագործելու համար, ինչը էապես կնպաստեր երկրում քաղաքական մթնոլորտի լիցքաթափմանը եւ համերաշխությանը:
Այս հարցերը կարելի է անվերջ շարունակել: Բայց դրանց պատասխանները արդեն պարզ են: Այս կառավարությանը, այս իշխանություններին ոչ միայն չի կարելի վստահել մեր ժողովրդի ճակատագիրը, այլ օր առաջ պետք նրանից ազատվել: Սա իհարկե հնարավոր չի լինի անել այստեղ ներկայացված չորս խմբակցությունների` դեմ քվեարկությամբ: Դրա միակ միջոցը, ինչպես ցույց է տալիս համաշխարհային փորձը, ժողովրդի հանրահավաքային ակտիվությունն է: Ավազակապետական կառավարությունները երբեք կամովին չեն զիջում իրենց ապօրինի արտոնությունները: Մենք մեր ժողովրդին կոչ ենք անում հունիսի 26-ին ժամը 19.00-ին հավաքվել Ազատության հրապարակում եւ այնտեղ հայտնել վերաբերմունքը այս իշխանությունների նկատմամբ:

Նիկոլ Փաշինյանի ելույթը Աժ-ում. 20.06.2012

Տիկնայք եւ պարոնայք.

Խորհրդարան ներկայացված ծրագրում ցավոք ոչինչ չտեսա մի քանի լայնամասշտաբ նախագծերի մասին, որ դեռեւ 2008 թվականին առանցքային տեղ ունեին Տիգրան Սարգսյանի կառավարության համար: Ոչինչ ասված չէ Դիլիջանը տարածաշրջանային ֆինանսական կենտրոն դարձնելու վերաբերյալ: Ու չնայած 2008 թվականի ծրագրում հիշատակված էր, եւ այդ գաղափարը լայնորեն քարոզվում էր ու շրջանառվում, կառավարության ղեկավարն իր ելույթում ընդամենը մի քանի բառ ասաց այդ մասին, որ ավելի շատ նման էր հարցը մոռացության տալու:

Ի դեպ, վերջերս եղել եմ Դիլիջանում, եւ Սեւանի կողմից քաղաք մտնող Կամոյի փողոցը այնպիսի քարուքանդ վիճակում է, որ նման բան չի եղել պատերազմի տարիներից ի վեր: Երբ տեղացիներից հետաքրքրվեցի’ մի՞թե խորհրդարանական ընտրությունների քարոզարշավի ընթացքում Հանրապետական կուսակցության ղեկավարությունն այս ճանապարհով է անցել, ինձ պատասխանեցին, որ հնարամիտ տեղական իշխանությունները ՀՀԿ ղեկավարության այցի օրը փոսերի մեջ ավազ են տրամբովկա արել, որ դիմացել է մինչեւ առաջիկա անձրեւը:

Մինչդեռ 2008 թվականին ընդունված ծրագրում կառավարությունը խոստանում էր, որ (մեջբերում եմ) «մինչեւ 2012 թվականը բոլոր բնակավայրերը կունենան միջպետական նշանակության ճանապարհներին կապող առնվազն մեկ բարեկարգ ճանապարհ» (մեջբերման ավարտը):

Դիլիջանի փողոցը, որի մասին ասում եմ, ոչ թե համայնքային այլ միջպետական նշանակության ճանապարհի մաս է: Ու եթե ոչ բարեկարգ միջհամայնքային ճանապարհների գոյությունը ծայրահեղ դեպքում կարելի է բացատրել գլոբալ ֆինանսատնտեսական ճգնաժամով, միջպետական նշանակության ճանապարհի նման վիճակը անհասկանալի է, եւ իմ կարծիքով առաջին հերթին հարվածում է զբոսաշրջության զարգացման անհրաժեշտություն ունեցող երկրի իմիջին, մանավանդ եթե հաշվի առնենք, որ Նոյեմբերյան-Ալավերդի ճանապարհի ողբերգական սողանքից հետո դեպի Վրաստան երթեւեկության հիմնական մասն իրականացվում է հենց Դիլիջանով: Պատկերացրեք Վրաստանից Հայաստան վերադարձող մարդկանց զգացողություններն այս ճանապարհով անցնելիս. Վրաստանում ճգնաժամ չկա՞:

Կառավարության ծրագրում ոչինչ ասված չէ նաեւ Գյումրին տեխնոլոգիաների զարգացման բիզնես-կենտրոն դարձնելու հարցով, չնայած այս մասին էլ հատուկ նշում կար կառավարության 2008 թվականի ծրագրում: Բանավոր խոսքում սրա մասին էլ վարչապետ մի բանի բառ ասաց: Էլ չեմ ասում Իրան-Հայաստան նավթամուղի, նավթավերամշակման գործարանի մասին, որ չնայած ներառված չէին 2008 թվականի ծրագրում, բայց հընթացս կառավարությունը որդեգրեց նաեւ այդ նախագծերը: Կարծում եմ շատերը հույս ունեին կառավարության ընթացիկ ծրագրից տեղեկանալ այս նախագծերի իրականացման ընթացքի եւ դրանց հեռանկարների մասին, որովհետեւ այդպիսով կգնահատեինք, թե արդյո՞ք ի սկզբանե դրանք ականջ շոյելու համար էին բարձրաձայնվում, թե՞ չիրագործման, ձախողման կամ տեղապտույտի համար գոյություն ունեն օբյեկտիվ պատճառներ:

Քավ լիցի, այս մասին չեմ խոսում, ինչպես պաշտոնական բառապաշարի մեջ ընդունված է ասել, կառավարությանը սեւացնելու, կամ ընդդիմադիր լինելու պարտավորությունից դրդված: Պարզապես համոզված եմ, որ արդյունավետ կառավարել իրավիճակը, նշանակում է նախ ճիշտ եւ օբյեկտիվ գնահատել այն: Որոշելու համար, կողմ քվեարկել կառավարության ծրագրին, թե ոչ, իմ համոզմամբ, նախ պետք է հասկանալ, թե ինչպիսին են վերջին չորս տարիների նրա գործունեության արդյունքները, եւ որքանով է ինքը կառավարությունը ճիշտ գնահատում իրավիճակը: Կառավարության ծրագրում, կներեք, ոչ նախորդ չորս տարվա գործունեության վերլուծություն տեսա, ոչ էլ այսօրվա իրավիճակի գնահատական: Ընդհակառակը, նկատելի է, որ վարչապետը եւ նրա թիմը շարունակում են առաջնորդվել’ որքան քիչ խոսենք առկա խնդիրների մասին, այնքան լավ, սկզբունքով: Իմ համոզմամբ, սա արդյունավետ մոտեցում չէ, իսկ որ կառավարությունն առաջնորդվում է նման մոտեցմամբ, կարելի է կռահել մի քանի փաստերից:

Մասնավորապես’ 2008-2012 թվականների գործունեության ծրագրում, «Կառավարության գործունեությունից ակնկալվող հիմնական արդյունքները» գլխում աղյուսակ կա’ «Աղքատության կրճատման նպատակային ցուցանիշները» վերնագրով: Այդ աղյուսակից տեղեկանում ենք, որ 2012 թվականին Տիգրան Սարգսյանի կառավարութան գործունեության արդյունքում, Հայաստանում աղքատության մակարդակը պետք է լիներ 11.2 տոկոս, 2008-ի 26.5-ի փոխարեն: Նախորդ եւ ընթացիկ տարվա աղքատության ցուցանիշները ամփոփված չեն դեռեւս:

Բայց 2010 թվականին աղքատության ցուցանիշը Հայաստանում, պաշտոնական տվյալներով 35.8 տոկոս է, մինչդեռ կառավարությունը պլանավորում էր 13.6 տոկոս: Կառավարության ծրագրում չի ասվում’ որքան է աղքատության այսօրվա մակարդակը: Նշվում է միայն, որ ծրագրվում է 8-ից 10-ը տոկոսային կետով կրճատել այն: Ու եթե անտեղյակ մեկը համադրի կառավարության նախորդ եւ ներկա ծրագրերը, կմտածի, թե Տիգրան Սարգսյանի կառավարությունը 2008-12թթ. աղքատությունը նվազեցրել հասցրել է 11 տոկոսի, հիմա էլ որոշել է վերջնականապես արմատախիլ անել Հայաստանից:

Ծրագրում աղքատության կրճատման ծրագրի ձախողման մասին ոչ մի վերլուծություն չկա:Կեսբերան հղում անել գլոբալ ճգնաժամին բավարար չէ, դեռ պետք է համոզել, ապացուցել, որ գործադիրը ճիշտ է կառավարել ճգնաժամը, եւ իրապես կանխել նրա վատթարագույն ընթացքը: Նման ոչ մի փաստարկ, հիմնավորում կառավարության ծրագրում ես չտեսա, միայն դեկլարատիվ հայտարարություն’ ոչնչով չհիմնավորված:

Պաշտոնական գրեթե բոլոր թվերը ահազագն են հնչեցնում, որ նախորդ տարիներին երկիրը ճիշտ չի կառավարվել: Ներկայացնեմ միայն մի ցուցանիշ. 2009 թվականին Հայաստանից արտահանվել է 621.3 տոննա լոլիկ’ պոմիդոր: Ներմուծվել է 138, 6 տոննա: Արդեն իսկ բավականին տխուր ցուցանիշ է Արարատյան դաշտավայր ունեցող երկրի համար: Բայց տեսեք ինչ է տեղի ունեցել 2011-ին’ արտահանումը նվազել հասել է 112,9 տոննա, իսկ ներմուծումը աճել հասել է 244.6 տոննայի: Արտահանումը նվազել է մոտ 81 տոկոսով, ներմուծումը ավելացել է 53.8 տոկոսով: Այս թվերի ետեւում Արարատյան դաշտի բերրի, բայց անմշակ մնացած հողեր են, վարկերի տակ ճռռացող հողագործներ, իսկ կառավարությունն իր ծրագրում խոստանում է «հարմարավետ գյուղի» հայեցակարգ իրագործել, այդպես էլ չբացատրելով, որ եթե ճգնաժամ է, ինչպես է պատահել, որ մեր երկրից լոլիկի արտահանումը 80 տոկոսով կրճատվել է, իսկ մի ինչ-որ երկրից դեպի մեր երկիր լոլիկի ներմուծումը 53.8 տոկոսով ավելացել: Էդ երկրում, որտեղից ներմուծում ենք, ճգնաժամ չկա՞: Եթե չկա, ուրեմն ճգնաժամն էնքան էլ գլոբալ չէ, որքան կառավարությունը փորձում է ներկայացնել:

Եւ ի վերջո, եթե ճգնաժամ է, ինչու են երկրաչափական պրոգրեսիայով աճում կառավարության ղեկավարի անձնական միջոցները. պարոն Տիգրան Սարգսյանը, ըստ իր իսկ ներկայացրած հայտարարագրերի, 2008 թվականին անձնական հաշիվներում ունեցել է 17 միլիոն 247 հազար դրամ եւ 22 հազար դոլար, իսկ արդեն 2012 թվականին 35 միլիոն դրամ եւ 870 հազար դոլար: Էս ինչ ձեւի ճգնաժամ է, որ աղքատությունը աճում է ավելի քան տասը տոկոսով, մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ն նվազում է 14 տոկոսով, բյուջեի եկամուտները նվազում են 7.8 տոկոսով, լոլիկի արտահանումը կրճատվում է 80 տոկոսով, նվազագույն աշխատավարձը դոլարային արտահայտությամբ նվազում է 3.8 տոկոսով, իսկ այդ նույն ժամանակահատվածում պաշտոնավարած վարչապետի անձնական եկամուտները աճում են, (խնդրում եմ ուշադիր եղեք)’ դրամային եկամուտները 102.9 տոկոսով, կամ ավելի քան կրկնակի, դոլարային եկամուտները’ 3 հազար 933 տոկոսով, այսինքն’ մոտ 4 հազար տոկոսով, կամ 39 անգամ:

Ու էսքանից հետո Տիգրան Սարգսյանը կառավարության 2012 թվականի ծրագրում գրում է (մեջբերում եմ). «Խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները գրավականն են այն փաստի, որ այս ծրագիրը պահանջված է ու ժամանակին, եւ մենք ունենք ժողովրդի աջակցությունն այն կյանքի կոչելու համար» (մեջբերման ավարտը):

Տիկնայք եւ պարոնայք.

Ես դեմ եմ քվեարկելու այս կառավարությանը, որովհետեւ չեմ ուզում հաստատել շրջանառվող ասացվածքը, թե յուրաքանչյուր ժողովուրդ արժանի է իր կառավարությանը: Ես հավատում եմ, որ մեր ժողովուրդը արժանի է ավելի լավ կառավարության, շատ ավելի լավ կառավարության, որը ոչ թե կգնի սեփական ժողովրդի «աջակցությունը», այլ իրապես կարժանանա աջակցության: Այսօրվա կառավարությունը այդպիսին չէ: Շնորհակալություն:



20.06.2012.

Հրանտ Բագրատյանի ելույթը ԱԺ-ում. 20.06.2012

Հարգելի պատգամավորներ։
Հայաստանի հանրապետությունը կանգնած է լուրջ քաղաքական ու տնտեսական մարտահրավերների առաջ։ Երբեք մենք այսքան մոտ չենք եղել մի ջրբաժանի, երբ երկրի հետագա զարգացումը պահանջում է ճիշտ հաշվարկված քայլերի ու գործուղությունների համալիր։ Այս առումով ՀՀ կառավարության 5-ամյա գործունեուpյան ծրագիրը դժվար է գերագնահատել։ Ուրիշ որտեղ մենք պետք է ի վիճակի լինենք ծավալել այս երկրին սպասվող մարտահրավերների, դրանց հնարավոր լուծումների, տարբերակների, ձևերի ու մեթոդների մասին։ Այս առումով ներկայացված ծրագիրը չի կարող դիմանալ որևէ քննադատության։ Այնուամենայնիվ փորձենք կանգ առնել ծրագրի առավել հիմնական 10 թերությունների վրա։
1. Փաստաթուղթը մեղմ ասած դժվար է ծրագիր անվանել։ Ընդհանրապես պետք է ի վիճակի լինել տարբերել ծրագիր, պլան, ցանկությունների շարան, տեսլական, կոնցեպցիա, հետաքրքրությունների շրջանակ և այլն բառերը։ Մասնագիտորեն ասած տնտեսական ծրագիրը դա պարտադիր կարգով պետք է լինի սահմանափակ ժամանակի ու ռեսուրսների որոշակի նպատակով արած ծախս՝ որոշակի արդյունք ստանալու ակնկալիքով։ Այստեղ միայն երկար բարակ դատողություններ են այս կամ այն ոլորտներում հնարավոր ընդհանրական, ծրագրի հեղինակների կողմից այդպես չկոնկրետացված նպատակների շուրջ։ Օրինակ վերցնենք ամենակոնկրետ բաժիններից բյուջետային համակարգում առաջարկված “ծրագրային” միջոցառուները. "շարունակվելու են ծրագրային բյուջետավորման ներդրման բարեփոխումները, որոնց արդյունքում այն (անհասկանալի է ի՞նչը, ընդհանրապես ծրագրի շարադրումը հայերեն չէ) կլինի իրավական հիմքերով ապահովված գործուն համակարգ“։ Կամ “կառավարությունը շարունակելու է միջոցներ ձեռնարկել բյուջետային գործընթացների թափանցիկության և կատարման ընթացքի նկատմամբ մասնագիտական ու հանրային հսկողության աստիճանի բարձրացման համար”։ Տեսնես աշխարհում կա մեկը որ նման ընդհանուր, հանրահայտ բաներին դեմ է։ Կամ կարդում ենք. “ստեղծվելու են նպաստավոր պայմաններ հայ հոգևոր ու մշակութային ժառանգության պահպանման, ազգային արժեքների և ավանդույթների վերարտադրության, զարգացման ու հանրահռչակման համար”։ Ահա մի հետաքրքիր նմուշ ևս. սպորտային քաղաքականության նպատակներից մեկն էլ “անհատի ներդաշնակ զարգացումն է, աշխատունակության և երկարակեցության ապահովմանն ուղղված պայմանների ստեղծումը”։ Եվս մի նմուշ մրցակցության պաշտպանության համակարգ բաժնից. “իրականացնել մենաշնորհային և գերիշխող դիրք ունեցող տնտեսավարողների գործունեության նկատմամբ հսկողություն և չարաշահումների կանխարգելում՝ անպատիժ չթողնելով ոչ մի հակամրցակցային գործողություն” կամ թե “հայտնաբերել և կանխարգելել անբարեխիղճ տնտեսավարողների կողմից սպառողների շահերը վնասելու փորձերը”։ Ավելորդ չէ նշել որ այպես կոչված ծրագրում թվով 400 պարբերություն-մտքերից 270-ը այսպիսի ընդհանրական, ոչինչ չասող ֆրազաներ են։ Եթե չլինեն առանձին նախադասություններ (մի 10-15 հատ 45 էջ փաստաթղթի մեջ), ապա այս ծրագիրն առանց փոփոխությունների անհրաժեշտության կարելի կլիներ վերագրել Ֆրանսիային, Մոնղոլիային կամ էլ Սվազիլենդին։
2. Ծրագիրը չգիտես ինչու կառուցված է հետևյալ գերակայությունների վրա. տնտեսության մրցունակության բարձրացում, մարդկային կապիտալի զարգացում և ինստիտուցիոնալ կարողությունների զարգացում։ Ապշում ես. Ի՞նչու այս 3-ը։ Բա մյուսները։ Եթե կառավարությունը քաջություն ունենար վերլուծելու 2007թ հունիսի 21-ին այս նույն ԱԺ կողմից ընդունած ծրագիրը, որի կատարումը 100%-ով ձախողված է, ապա շատ հեշտությամբ կհասկանար, համենայ դեպս այսօրվա դրությամբ կան ակներևաբար ավելի կարևոր, հրատապ և խորը գերակայություններ. արտագաղթ, արտաքին պարտք, աղքատություն և այլն։ Ստորև տեսնում ենք փաստացի կատարողականի և խոստացածի տարբերությունը.
1. Խոստացած 47-61% տնտեսական աճի փոխարեն ունենք 10.9%, այն էլ 2007թ 13.7% աճի հաշվին։ Արժե հիշել որ այս 13.7%-ն էլ տեղի է ունեցել 2007-ին հեռահաղորդակցության ոլորտում ակտիվների առուծախի հետևանքով։ Հատկանշական է, որ Սերժ Սարգսյանի նախագահ աշխատելու ընթացքում (2008-2011թթ) ՀՀ տնտեսությունը նվազել է շուրջ 3 տոկոսով այն դեպքում, երբ աշխարհում տնիտեսական աճը կազմել է 7.8%։ Այս վերջին փաստը ի դերև է հանում իշխանությունների փաստարկն առ այն, թե ՀՀ տնտեսության անկումը պայմանավորված է մեզանից դուրս գտնվող արտաքին գործոններով։ Ամենևին, անկման 85%-ը մենաշնորհների վրա հիմնված օլիգարխիկ տնտեսությունն է՝ ՀՀ բարձրագույն իշխանության (նախագահ, վարչապետ) ներգրավմամբ։
2. 2007-2011 ՀՀ լքել է 157 հազ մարդ։
3. 2007-2011թթ աղքատությունը 23%-ից հասել է 36%-ի։ Բնական է, որ տնտեսության խոստացված ապակենտրոնացումը տեղի չի ունեցել. Աղքատության աճն ինքստինքյան նշանակում է հարուստների ու օլիգարխների տեսակարար կշռի էլ ավելի բարձրացում։
4. Երկրի արտաքին պարտքը հատել է 6.5 մլրդ դոլարի սահմանը, որից պետականը՝ շուրջ 4 մլրդ դոլար։ Այդ ընթացքում արտաքին պարտքը ավելի քան կկրնապատկվել է։
5. Շուրջ 270 հազ մարդ գործազուրկ է՝ չնայած պաշտոնական հաշվառման մեջ են 73 հազարը։ Բոլոր այդ տարիներին ստեղծվել ընդամենը 1800 աշխատատեղ։
Հարց է առաջանում. Կառավարությունը երբևիցե վերլուծե՞լ է այս թվերը։ Կառավարությունը գիտի որ ՀՆԱ 10% և ավել աճի դեպքում է միայն հնարավոր կասեցնել արտագաղթը։ Ավելին, այդ աճը պետք է լինի ավելացված արժեքի աճ։ Կառավարությունը գիտի արդյոք, որ Հայաստանի արտաքին պարտքն անցել է 6.5 մլրդ դոլարը և կազմում է ՀՆԱ ավելի քան 65%-ը։ Այս ցուցանիշով Հայաստանը աշխարհում վերջից 13-րդն։ Կառավարությունը գիտի, որ արտաքին պարտքի սպասարկում / ՀՆԱ ցուցանիշով (33%) աշխարհի երկրների մեջ
վերջից 7-րդն է։ Մի՞թե չեք հասկանում, որ արդեն 2013-ի ամառ-աշուն շրջանում հնարավոր է հունական տարբերակի կրկնություն Հայաստանում։
Ծրագրում կառավարության ելակետային մեկնակետն այն է, որ 2008-2009թթ տնտեսական ճգնաժամով պայմնավորված անկումը վերականգնված է, ճգնաժամին հաջողությամբ դիմակայել ենք և տնտեսությունը դարձել է ավելի դիվերսիֆիկացված։ Երեք պնդումներն էլ սուտ են։ Նախ, 2008-2011թթ ՀՀ ՀՆԱ անկումը կազմել է -2.8%, իսկ աշխարհի ՀՆԱ-ն աճել է 7.2%։ Բացի այդ, 2009-ին ՀՀ տնտեսական անկումը եղել 14.1%, իսկ աշխարհինը 2.3։ Տնտեսական անկման տեմպերով Հայաստանը 208 հաշվառված երկրների մեջ եղել վերջից 4-րդը։ Խորը տնտեսական վերլուծությունները ցույց են տվել, որ նման զավեշտալի անկման պատճառն այն է, որ Հայաստանը լինելով դեֆիցիտային աշխատաշուկայի երկիր այդուհանդերձ այդ տարիներին աշխատուժ է արտահանել, ինչն էլ դարձել նման ահռելի անկման հիմնական պատճառը։ Ավելորդ չէ նշել, որ տնտեսության իրական անկումը եղել է 32%։ Վերջապես, տնտեսության իբր թե ավելի դիվերսիֆիկացված լինելը պարզապես սուտ է։ Տնտեսության դիվերսիֆիկացված լինելու ցուցանիշը արտահանման կառուցվածքն է։ Եթե 2007-ին հանքահումքային, ոչ թանկարժեք մետաղների արտադրանքի ու թանկարժեք քարերի արտահանումը կազմել է 67%, ապա 2011թ – 72.2%։
4. Ծրագրում կառավարությունը կրկին նախատեսում է 100000 աշխատատեղ ստեղծել։ Ինձ թվում է, որ մեր կառավարությանը ժամանակն է հանգիստ թողնել աշխատատեղ բառը և 10000 թիվը։ Նախ, ի՞նչու եք 100000 աշխատատեղ ստեղծում, եթե ընդամենը 73.9 հազ գործազուրկ ունեք (պաշտոնական թիվ)։ Երկրորդ, Սերժ Սարգսյանը 2008-ին խոստացել էր 100000 նոր աշխատատեղ։ 2008-2011 զբաղվածների թիվն ավելացել է 1100 մարդով (1119700 մարդուց դարձել է 1120800 մարդ)։ Այսինքն 4 տարում խնդիրը կատարված է 1.1%-ով։ 2011-ին եղել է 73.9 հազար գործազուրկ։ 2003-ին Ռ.Քոչարյանն էր խոստացել ստեղծել 40000 աշխատատեղ։ Արդյունքում զբաղվածների թիվը 2003-2007թթ զբաղվածների թիվը 1106.4 հազ մարդուց (2002թ) հասել է 1117.6 հազ մարդու կամ աճել է ընդամենը 11.2 հազ մարդով։
5. Եթե հանքարդյունաբերության հաշվին լինի ՀՆԱ աճ դա կարող հանգեցնել ավելացված արժեքի անկման, հարստության կենտրոնացման, աղքատության աճի։ Կասկած չունենաք, որ 2017-ին լինելու է ավելի կենտրոնացված հասարակություն։
6. Կառավարությունը պլանավորում է 5-7 տոկոսի տնտեսական աճ։ Մի րոպե պատկերացնենք որ դա կհաջողվի։ Լավ բայց աշխարհն աճում է տարեկան 4%-ով։ Իսկ 1 շնչին ընկնող ՀՆԱ-ով մենք 3 անգամ համաշխարհային միջինից ետ ենք մնում։ Եթե մեր աճի տեմպերը սոսկ 2%-ով ավելին լինեն, քան աշխարհինը, ապա աշխարհի միջինին հասնելու համար մեզ կպահանջվի 57, իսկ զարգացած երկրների մակարդակին հասնելու համար՝ 228 տարի։ Բացի այդ. Ի՞նչի հաշվին է պլանավորված այդ աճը։ Ասվում է ներքին խնայողությունները ներդրումների վերածելու հաշվին։ Այ քեզ բան։ 36% աղքատների առկայության պայմաններում և 82 տոկոս պարենի վրա կատարվող ծախսի պարագայում այդ ի՞նչ խնայողություններ են ներդրումացվելու։ Հասկանալի չի նաև ի՞նչպես են խրախուսվելու ներդրումները՝ առաջարկի թե պահանջարկի միջոցով։ Ծրագրի այս հատվածից այն տպավորությունն է ստեղծվում, որ կառավարությունը որևէ համակարգված պատկերացում չունի տնտեսական աճն ապահովելու արդի գործիքակազմի մասին։
7. Առնվազն տարակուսանք է հարուցում գյուղատնտեսության, կրթության, առողջապահության և այլն մասով սպառողին սուբսիդավորելու փոխարեն մատակարարներին սուբսիդավորելու քաղաքականությունը։ Դրանից հետո բոլորովին անհասկանալի են կոռուպցիայի դեմ իբր թե պայքար տանելու հայտարարությունները։
8. Անհասկանալի են զարգացման ճյուղային հատվածում ինչ-ինչ խոստումների առկայությունը։ Այսպես, գրված է. կշարունակվեն աշխատանքները Հայամստան-Իրան երկաթգծի կառուցման ծրագրի ուղղությամբ աշխատանքները։ Նույնը ատոմակայանը։ Հասկանալի չէ, կշարունակվի ի՞նչը։
9. Ծրագրի սոցիալական հատված մերկպարանոց հայտարարություններ են։ Ընդ որում գրքային, կասեի կենցաղային մակարդակի։ Չնչին բացառոււթյուն են կազմում առողջապահության և մշակույթի (մի մասի) հատվածները։
10. Ծրագրի վերջին, ինստիտուցիոնալ հատվածը պարզապես ընդհանուր, մակերեսային, հանրահայտ մտքեր են այս կամ այն ինստիտուտի լավ ու վատի մասին։ Ոչ մի մեխանիզմ, ոչ մի կոնկրետություն։

Ոստիկանական ապօրինություն 17

Օգոստոս 25, 2008: Առավոտյան ժամը 10:30-ի սահմաններում, նստացույցի մասնակիցների վրա են հարձակվել մի քանի տասնյակ հատուկ ջոկատայիններ: Բացի ՀԱԿ համակիրներին ծեծի ենթարկելուց եւ քաշքշելուց, նրանք կոտրում են Հյուսիսային պողոտայում տեղադրված ստենդները, պատռում պաստառները եւ առեւանգում Ռոբերտ Քաչարյանին Հաագայի դատարանին հանձնելու պահանջով ստորագրահավաքի բլանկերը: Ոստիկանության գործողությունները ղեկավարվում էին Արայիկ Պետրոսյանի եւ Վալերի Օսիպյանի կողմից (ՀԺ 26.08.08): Հարձակման կազմակերպիչներն ու իրականացնողները մինչ օրս պատասխանատվության չեն ենթարկվել:

Ոստիկանական ապօրինություն 16

Էս էլ Բազազի (Ռոբերտ Մելքոնյան), որ ֆեյսբութում փորձում է Աստծո գառնուկ ձևանալ հերթական ''հերոսությունը'':
Փետրվար 19, 2009: Հայ ազգային կոնգրեսին սատարող երիտասարդական տարբեր նախաձեռնությունների երիտասարդ ներկայացուցիչներ պաստառներով եւ եռագույն դրոշներով Հայ ազգային կոնգրեսի կենտրոնական գրասենյակից քայլում են դեպի ԿԸՀ։ Նրանց այդ վայրում արդեն մի քանի ժամ սպասող ոստիկաններն ու կարմիրբերետավորները ընդառաջ են գնում եւ հրելով, հայհոյելով, պաստառներն ու դրոշները կոտրելով` ետ հրում։ Պաստառները եւ դրոշները կոտրելուց հետո ոստիկանները Ռոբերտ Մելքոնյանի եւ Վալերի Օսիպյանի գլխավորությամբ ոտքերով տրորում են դրանք։Ոստիկանները, հրելով երիտասարդներին, նրանց մտցնում են Կոնգրեսի գրասենյակի մուտք եւ դուռը դրսից փակում։ Այնուհետեւ բերետավորները լցվում են շենք եւ ծեծկռտուք ստեղծում (ՀԺ 20.02.09)։ Ապօրինի գործողություններ կատարած ոստիկաններիվ որևէ մեկը պատժված չէ:

Ոստիկանական ապօրինություն 15

Սեպտեմբերի 10,2010: Բժշկական համալսարանի տարածքում շրջող կարմիր բերետավորները հերթական անգամ սկսել են քաշքշել ուսանողներին, խուզարկել նրանց գրպանները, որի իրավունքը նրանք չունեն։ Հայ Ազգային Կոնգրեսի երիտասարդները, տեղեկանալով այդ մասին, շտապում են դեպքի վայր, միջամտում ու պահանջում ոստիկանական ծառայողներից բացատրել իրենց գործողությունների օրինականության հիմքերը։ Վերջիններս, ըստ էության չկարողանալով որևէ բացատրություն տալ, ստիպված եղան հեռանալ՝ այդ ընթացքում հաջողացնելով, իհարկե, գողանալ մեր լուսանկարչական ապարատի հիշողության քարտը (Eprees.am 10.09.10)։ Հայտնի են ապօրինի գործողություններ կատած բերետավորների ինքնությունները, սակայն որևե մեկը պատասխանատվության չի ենթարկվում:

Ոստիկանական ապօրինություն 14

Մայիսի 30, 2010: Ժամը 17.30-ի սահմաններում Ազատության հրապարակում կարմիր բերետավորները, պարեկապահակային ծառայության աշխատակիցները` ղեկավարներ Վալերի Օսիպյանի, Ռոբերտ Մելքոնյանի եւ Աշոտ կարապետյանի գլխավորությամբ: Ոստիկանները, խախտելով մարդու ազատ տեղաշարժի սահմանադրական իրավունքը, փորձում են ՀԱԿ համակիրներին դուրս հանել ազատության հրապարակց՝ նրանց քաշքշելով, հարվածելով եւ նրանց հանդեպ բռնություններ կիրառելով: Ոստիկանները ապօրինաբար բերման են ենթարկում Տիգրան Առաքելյանի, Վարդգես Գասպարիին, Սարգիս Գեւորգյանին, Վահագն Գեւորգյանին, Սերգեյ Գասպարյանին եւ Կոնգրեսի արտաքին հարաբերությունների հանձնախմբի անդամ Վլադիմիր Կարապետյանին: «Դուք կույրաղիք եք, ձեզ պետք է վիրահատել»,-բառացի ասում էր Ռոբերտ Մելքոնյանը ( ՀԺ 01.06.10, Ա1+ 31.05.10): Ապօրինություններ գործած ոստիկանները չեն պատժվել:

Մենք նահանջելու տեղ չունենք, մենք երբեք չենք հաշտվելու

Չորրորդ ինքնիշխանության» զրուցակիցն է ԱԺ պատգամավոր, ՀԱԿ խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանը.

-Պարոն Զուրաբյան, օրերս հայտարարել էիք, որ Հայ ազգային կոնգրեսի տարածքային կառույցները վերածվելու են պատգամավորական գրասենյակների: Կմանրամասնե՛ք՝ ի՞նչ է դա նշանակում:

-Այդ գաղափարը շատ բնականորեն ծնվեց: Եթե պատկերցանենք մի իրավիճակ, որ իշխանությունները չկարողանային ընտրակաշառք բաժանել, բազմակի քվեարկություն կազմակերպել և այլ լայնածավալ օրինախախտումներ անել, ապա ինձ համար միանշանակ է, որ մենք ոչ միայն համամասնական ընտրակարգով կունենայինք մի քանի անգամ ավելի շատ պատգամավորներ, այլ նաև մեծամասնականով Կոնգրեսի կողմից հաղթանակ արձանագրած կլինեին այնպիսի մարդիկ, ինչպիսիք են՝ Սարիբեկ Սուքիասյանը, Սասուն Միքայելյանը, Վլադիմիր Կարապետյանը, Մանուշակ Պետրոսյանը, Վահագն Խաչատրյանը, Մանուել Գասպարյանը, Արշակ Բանուչյանը, Տիգրան Տեր-Պետրոսյանը, Ռազմիկ Պետրոսյանը, Դավիթ Մաթևոսյանը, Սեդրակ Հովհաննսիյանը, Լևոն Խաչատրյանը, բազմաթիվ այլ մարդիկ, որոնք այսօր ԱԺ-ում չեն, բայց միանշանակ հաղթել են իրենց տարածքներում: Եվ այդ հաղթանակը նրանցից գողացվել է համատարած ընտրակաշառքի շնորհիվ: Այս առումով ամենացցունը Սարիբեկ Սուքիասյանի դեպքն է, երբ իր հակառակորդը, ըստ պաշտոնական տվյալների, ընդամենը 400 ձայնով է անցել առաջ այն դեպքում, երբ միայն անվավեր քվեարթերթիկների թիվը մի քանի անգամ գերազանցել է այդ «առաքելությունը»: Այս բոլոր հաղթած պատգամավորները այսօր պետք է ներկայացված լինեին ԱԺ-ում և պետք է կարողանային պաշտպանել իրենց ընտրատարածքի քաղաքացիների օրինական շահերը: Եվ քանի որ ընտրակեղծարարության պատճառով նրանք ներկայացված չեն ԱԺ-ում, մենք պետք է ստեղծենք մի մեխանիզմ, որը թույլ կտա այդ քաղաքացիներին Կոնգրեսի խմբակցության միջոցով բարձրացնել իրենց ձայնը ԱԺ-ում և պետական իշխանության այլ մարմիններում:

-Պարոն Զուրաբյան, իսկ արդեն որոշե՞լ եք, թե ինչպես է գործելու այդ մեխանիզմը:

-Դա դեռ կանոնակարգված չէ, բայց ես արդեն 2 հաղթած պատգամավորների, որոնցից գողացվել է հաղթանակը՝ Սարիբեկ Սուքիասյանի և Վլադիմիր Կարապետյանի հետ պայամանավորվածություն ունեմ, որ իրենց դիմած քաղաքացիների դիմումներով կզբաղվեմ: Դա նշանակում է, որ ցանկացած դիմում կամ հարց, որը նեկայացվել է իրենց պատգամավորական գրասենյակներ, և որը իրենք նպատակահարմար կհամարեն բարձրացնել ԱԺ-ում կամ այլ ընթացք տալ, ես պատրաստ եմ բարձրացնել՝ օգտագործելով իմ պատգամավորական մանդատը: Այսինքն՝ մենք, մեր բոլոր հաղթած պատգամավորների ներկայացուցիչներն ենք լինելու ԱԺ-ում:

-Այս օրերին նորից շատ է խոսվում Կոնգրեսի անելիքների, ռազմավարության մասին, Դուք ինչպե՞ս եք տեսնում, ի՞նչ ռազմավարական անելիքներ ունի Կոնգրեսը:

-Ակնհայտ է, որ նախագահական ընտրությունները քաղաքական մթնոլորտի ակտիվացման, եթե կուզեք՝ էլեկտրիզացման առումով շահեկանորեն տարբերվում են ԱԺ ընտրություններից: Նախագահական ընտրությունները բոլորը ընկալում են որպես երկրում իշխանությունը փոխելու հնարավորություն: Եվ մարդիկ ավելի հակված են օգտվել այդ հնարավորությունից և ոչ թե ընկալել այդ ընտրությունները որպես փոքր, նեղ կուսակցական, այդ թվում նաև նյութական հարցերի լուծման միջոց: Ակնհայտ է նաև, որ ռեժիմիը փորձում է կրկնել նախագահական ընտրությունների ժամանակ կեղծարարության նույն մեխանիզմները: Սակայն այս անգամ դա անելու է լրիվ նոր պայմաններում, պայմաններ, երբ անգամ պաշտոնական տվյալներով չունի առաջին փուլով հաղթելու համար անհրաժեշտ ընտրազանգված: ՀՀԿ մեկուսացման գործընթացը շարունակվում է, և բնական է, որ Կոնգրեսը, որպես լուրջ քաղաքական ուժ, նախագահական ընտրություններում իր մասնակցության ռազմավարությունը վերջնականապես որոշելու է աշնանը: Եվ այստեղ ամենակարևոր խնդիրը, որ դրված է Կոնգրեսի առջև, այն է, որ մենք կարողանանք պահպանել մեր շարժման միասնականությունը, համախմբումը և մարտունակությունը: Այդպիսի նախադրյալներով է, որ մենք կկարողանանք ամենավճռական քայլերը կատարել նախագահակն ընտրություներին մասնակցելու առումով, և միայն նման դեպքում Կոնգրեսի հետ հաշվի կնստեն բոլոր քաղաքական ուժերը և միջազգային հանրությունը: Հաղթանակի բանալին, որը կարող է ձեռք բերվել նաև հետընտրական գործընթացների շնորհիվ, քաղաքական ուժերի, հասարակական համախմբման մեջ է՝ Սերժ Սարգսյանի բռնապետության դեմ: Ուրեմն պտք է մտածել այնպիսի թեկնածուի մասին, որը ունի քաղաքական դաշտը համախմբելու ամենամեծ կոնսոլիդացիոն ներուժը. չեմ կարող չնշել, որ այս առումով Լևոն Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործչին իր հեղինակությամբ համեմատելի թեկնածու քաղաքական դաշտում չի նշմարվում:

-Պարոն Զուրաբյան, իսկ եթե ԲՀԿ-ն իր համար առանձին թեկնածու առաջադրի, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը առաջադրվի, բնականաբար՝ նաև Սերժ Սարգսյանը, ի՞նչ է այդ դեպքում անելու Կոնգրեսը:

-Ես կարծում եմ , որ բոլոր այն ուժերը, որոնք անկեղծ են Սերժ Սարգսյանի ռեժիմից այս երկիրը փրկելու մտադրության մեջ, հեշտությամբ կհամաձայնեն իմ նշած թեկնածության հետ՝ որպես ռեժիմի դեմ ընդվզումը հաջողության հասցնող ամենահուսալի երաշխավորի:

-Իսկ չե՞ք համարում, որ այս ընտրությունների ժամանակ կատարված լայնածավալ կեղծիների հետևանքով ստեղծված տրամադրությունները կարող են բացասական ազդեցություն ունենալ ժողովրդի վճռականության վրա, նրանց մորիլիզացիայի վրա:

-Ճիշտ եք՝ ամեն կեղծված ընտրություն ստեղծում է հուսահատության և հիասթափության նոր ալիք, անգամ նպաստում մարդկանց արտագաղթին: Փորձը ցույց է տալիս, որ նման վիճակներում ամենակարևորը շարժման ունակությունն է արագորեն հաղթահարելու բնականորեն ստեղծված հոգեբանական այս իրավիճակը, հաղթահարել որոշ մարդկանց մեջ պարտվողականության տրամադրությունները: Մենք նահանջելու տեղ չունենք, մենք հանձնվել չենք կարող և մենք երբեք չենք հաշտվելու Հայաստանի կործանման ծրագրի հետ: Հակառակը, օգտագործելով այն հանգամանքը, որ վերջին հինգ տարվա մեջ Հայաստանում ձևավորվել է համարձակ քաղաքացիական հասարակություն, այն հանգամանքը, որ մարդիկ սկսել են ամենուրեք պայքարել իրենց իրավունքների համար, որ երկրի ճակատագրով ժողովրդավարական ազատությունների և սահմանադրական կարգի հաստատումով մտահոգված մարդիկ այսօր համախմբված են մի հզոր ինստիտուցիոնալ շարժման մեջ, նաև այն հանգամանքը, որ ԱԺ-ում նվաճել ենք փոքրիկ, բայց կարևոր պլացդարմ՝ ի դեմս 7 պատգամավորների, մեր բոլորիս պարտքն է արդարացնել շարժման նպատակներին հավատացած այս բոլոր մարդկանց վստահությունը, ինչը և անելու ենք:

Ոստիկանական ապօրինություն 13

Փետրվար 19, 2010: 2008 թվականի նախագահական ընտրությունների օրը, բողոքի երթ անցկացնող երիտասարդների վրա գրոհում են հարյուրավոր կարմիր բերետավորներ եւ ոստիկաններ՝ Վալեր Օսիպայնի եւ Ռոբերտ Մելքոնյանի գլխավորությամբ, որոնք հայհոյանքներով ու բռնություներով փորձում են խոչնդոտել խաղաղ երթի անցկացումը: Բռնություն է գործադրվում նաև երիտասրդներին միացած, իրենց բողոքն արտահայտող Մարտի 1-ի զոհերի ծնողների նկատմամբ: Ոստիկանության ապօրինի գործողությունների հետևանքով տասնյակ ակտիվիստներ ստանում են մարմնական վնասվածքներ, նրանցից Սարգիս Խաչատրյանը տեղափոխվում է հիվանդանոց: Ժամը 17-ն անց 45 րոպեին 6 երիտասարդներ՝ Սարգիս Գևորգյանը, Սերգեյ Գասպարյանը, Տիգրան Առաքելյանը, Վահագն Գևորգյանը, Արեգ Գևորգյանը առեւանգվեցին եւ ''բերման ենթարկվեցին'' կենտրոնի ոստիկանություն: Օրենքի կոպիտ խախտմամբ 3 ժամից ավել պահվելուց հետո երիտասարդներն ազատ արձակվեցին (ՀԺ 20.02.10): Օրինազանց ոչ մի ոստիկան պատասխանատվության չի ենթարկվել:

Սերժ Սարգսյանի և Վովա Գասպարյանի լոլոները. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Համեմատեք Սերժ Սարգսյանի և Վովա Գասպարյանի լոլոներն ու ոստիկանության իրական գործունեությունը:
Հոկտեմբեր 27, 2009
Հատուկ ջոկատայինները ծեծի են ենթարկում Հայ ազգայի կոնգրեսի համակիր կանանցից մեկին: Ծեծի ենթարկողը Արթուր Տեր-Պողոսյանն է, որը ստացել է պաշտոնի բարձրացում եւ արդեն հրամանատարի կարգավիճակում ղեկավարել է 2011-ի օգոստոսի 9-ին Կոնգրեսի 7 ակտիվիստների վրա հարձակումն ու առևանգումը` Տերյան փողոցի վրա: Այս ոստիկաններից որեւէ մեկը մինչ օրս պատասանատվության չի ենթարկվել:

                                     

Ոստիկանական ապօրինություն 12

Հոկտեմբեր 14, 2008: Ոստիկանները Օպերայի ցուցապաստառների մոտ պատ են շարվում եւ արգելում են ՀԱԿ երիտասարդների կողմից իրականացվող իրազեկման երթը, փորձելով այն դադարեցնել։ Կազմակերպիչները ցույց են տալիս օրենքը։ «Դա մի կողմ տարեք։ Երթ չեք անելու»,- օրենքը մի կողմ հրելով` ասում է ոստիկանը։ Երթի 20-30 մասնակիցների դիմաց կանգնում են 40-50 ոստիկան եւ կարմիր բերետավոր։ Այդ ընթացքում քաղաքացիական հագուստով մի քանի ոստիկաններ գողանում են բարձրախոսը, իսկ որոշ ժամանակ անց Վալերի Օսիպյանը հարվածելով հանրահավաքի մասին հայտարարող երիտասարդին, գողանում է նաև երկրորդ բարձրախոսը: Ոստիկանության գործողությունները գլխավուրել են Վալերի Օսիպյանն ու Ռոբերտ Մելքոնյանն, որոնք, ինչպես նաեւ մնացած ոստիկանության աշխատակիցները պատասխանատվության չեն ենթարկվել:

Ոստիկանական ապօրինություն 11

Դեկտեմբեր 3, 2010: Իջեւանի շատրվաններին հարակից պուրակը, որտեղ նախատեսված էր ի պաշտպանություն քաղբանտարկյալ Նիկոլ Փաշինյանի ակցիան ամբողջ օրվա ընթացքում, առանց որեւէ հիմնավորման ոստիկանությունը ապօրինաբար խախտել է քաղաքացիների ազատ տեղաշարժի իրավունքը: Դեռ առավոտից, հրապարակը շրջափակվել է ոստիկանական ուժերի կողմից, որոնք բերվել են նաեւ Նոյեմբերյանից, Դիլիջանից եւ մոտակա այլ քաղաքներից: Երթի ընթացքում մի քանի անգամ տեղի է ունենում բախում, ոստիկանները քաշքշել եւ հրմշտել են քաղաքացիներին` առանց որեւէ պահանջ ներկայացնելու: ՀԱԿ Իջեւանի գրասենյակի մոտից բերման է ենթարկվում ՀՀՇ նորընտիր երիտասարդական խորհրդի անդամ Հրանտ Թամրազյանը: Մոտ կես ժամ նա պահվում է ոստիկանությունում, որից հետո ազատ է արձակվում (ՀԺ 04.12.10): Ապօրինություններ գործած ոստիկաններից որևիցե մեկը պատասխանատվության չի ենթարկվում:

Լևոն Զուրաբյանը հանդիպեց ակտիվիստների հետ

Քաղաքական զբոսանք Սարյանի պուրակում: Ակտիվիստների հետ հանդիպեց Հայ Ազգայի Կոնգրեսի համակարգող, ԱԺ խմբակցության ղեկավար՝ Լևոն Զուրաբյանը:

Կամակատար ոստիկանությունն ու դատարանը

  Ցանկանում եմ ևս մեկ անգամ հիշեցնել, որ ոստիկանական ապօրինությունների հետ կապված իմ կողմից հրապարակվող նյութերը կապված են օգոստոսի 9-ի գործով դատավարության ավարտին մոտենալու հետ: Մինչ ապօրինի դատավճռի հրապարակումը (իսկ ես համոզված եմ, որ այն լինելու է ապօրինի, քանի որ իշխանությունները խնդիր ունեն ցույց տալու, որ հենց էնպես չեն Տիգրան Առաքելյանին մոտ մեկ տարի պահել բանտում) ես կփորձեմ անդրադառնալ մեզ վրա կատարված բոլոր հարձակումներին, ցույց տալու, հիշեցնելու համար, որ ոստիկանությունը այն պահից, երբ Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանության եկան հանցագործները դարձավ ուղղակի գործիք այդ իշխանությունը պահելու համար՝ խնդիր ունենալով բռնությամբ, տարբեր տեսակի հալածանքներով ճնշել քաղաքական, քաղաքացիական, նամանավանդ` երիտասարդական ակտիվության ցանկացած դրսևորում:

Ոստիկանական ապօրինություն 10

Հոկտեմբեր 26, 2009: Նիկոլ Փաշինյանի դատավարությանը դրսում հետեւող քաղաքացիները հարձակման են ենթարկվում ոստիկանների եւ կարմիրբերետավորների կողմից: Առանց զգուշացման, տասնյակ բերետավորներ հարձակվում են բարձրախոսներ եւ թմբուկներ բռնած ակտիվիստների վրա։ Պանթեոնի այգում ոստիկաններն ու բերետավորները դաժան ծեծի են ենթարկում ՀԱԿ մի քանի համակիրների, թմբուկի պարանով փորձում են խեղդել Աստղիկ Աղեկյանին, որը ստանալով լուրջ մարմնական վնասվածքներ շտապօգնության մեքենայով տեղափոխվում է Էրեբունու հիվանդանոց, իսկ ապօրինաբար բերման ենթարկված երիտասարդ ակտիվիստներ Սարգիս Գևորգյանն ու Սարգիս Խաչատրյանն մի քանի ժամ ոստիկանությունում պահվելուց հետո` ազատ են արձակվում (ՀԺ 27.10.09): Ոստիկանական համազգեստով հանցագործներից որևէ մեկը չի պատժվել:

Ոստիկանական ապօրինություն 9

Ապրիլի 9, 2009: Հայ ազգային կոնգրեսին անդամակցող երիտասարդական միությունների մի խումբ ակտիվիստներ բողոքի երթ են անցկացրում Կորյուն փողոց - Հյուսիսային պողոտա - Սայաթ-Նովա փողոց - Աբովյան փողոց - Կորյուն փողոց երթուղով, որի ընթացքում պաշարվում է Հյուսիսային պողոտան և շրջակա մյուս փողոցները: Երթի ընթացքում ոստիկանները հարձակվում են երիտասարդների վրա և ուժի գործադրմամբ փորձում են մասնատել և ցրել հավաքվածներին: Երբ երիտասարդները հասնում են Կարապի լճի մոտ, նրանց ճանապարհը կտրում են ոստիկաններն ու կարմիր բերետավորները՝ Ռոբերտ Մելքոնյանի գլխավորությամբ։ Վերջինս ոչ միայն հրահանգում էր իր ենթականերին` հարձակվել մարդկանց վրա, այլ նաեւ ինքն էր հրում իր ենթականերին, այնպես, որ վերջիններս բախվեն երթի մասնակիցներին։ Մարդկանց ցրելու 2-րդ փորձը ոստիկաններն արեցին արդեն Խնկո Ապոր անվան գրադարանի մոտ, 3-րդը` Կենտրոնի թաղապետարանի, 4-րդը` թաղապետարանի ետնամասում, 5-րդը` Տիկնիկային թատրոնի մոտ, իսկ ապա` Աբովյան-Սայաթ-Նովա խաչմերուկի հատվածում (ՀԺ 10.04.09)։ Անօրինական գործողություններ կատարող ոստիկանները պատասխանատվության չեն ենթարկվում:
Լուանկար` Անի Գևորգյան

Ոստիկանական ապօրինություն 8

Հոկտեմբեր 26, 2009: Նիկոլ Փաշինյանի դատավարությանը դրսում հետեւող քաղաքացիները հարձակման են ենթարկվում ոստիկանների եւ կարմիրբերետավորների կողմից: Առանց զգուշացման, տասնյակ բերետավորներ հարձակվում են բարձրախոսներ եւ թմբուկներ բռնած ակտիվիստների վրա։ Պանթեոնի այգում ոստիկաններն ու բերետավորները դաժան ծեծի են ենթարկում ՀԱԿ մի քանի համակիրների, թմբուկի պարանով փորձում են խեղդել Աստղիկ Աղեկյանին, որը ստանալով լուրջ մարմնական վնասվածքներ շտապօգնության մեքենայով տեղափոխվում է Էրեբունու հիվանդանոց, իսկ ապօրինաբար բերման ենթարկված երիտասարդ ակտիվիստներ Սարգիս Գևորգյանն ու Սարգիս Խաչատրյանն մի քանի ժամ ոստիկանությունում պահվելուց հետո` ազատ են արձակվում (ՀԺ 27.10.09): Ոստիկանական համազգեստով հանցագործներից որևէ մեկը չի պատժվել:

Լուսանկար` Անի Գևորգյան

Քաղաքական զբոսանք Սարյանի պուրակում:

Այսօր ակտիվիստների հետ հանդիպեց ՀՀՇ վարչության նախագահ, ԱԺ ՀԱԿ խմբակցության քարտուղար՝ Արամ Մանուկյանը:                                               

Ոստիկանական ապօրինություն 7

Ապրիլի 8, 2009: Երեկոյան` ժամը 18-ի սահմաններում, ոստիկանությանը փակում է պողոտայի երկու մուտքերը։ Երբ քաղաքական զբոսանքի սկսվելու սովորական ժամին` ժամը 17-ին, մարդիկ սկսում են շարժվել դեպի Հյուսիսային պողոտա, ոստիկանները, շղթա կազմած, մարդկանց արգելում են առաջ գնալ: Հավաքվածներին մի քանի անգամ մասնատելու ու ցրելու անհաջող փորձերից հետո ոստիկանները առանց որևե պատճառաբանության բերման են ենթարկում Շարժման ակտիվիստներ Վահագն Գեւորգյանին, Գեւորգ Բոյաջյանին, Մարիամ Պողոսյանին, Ալլա Սարդարյանին, Սվետլանա Միքայելյանին, Վալենտինա Միրզոյանին, Արայիկ Միրզոյանին, Անահիտ Գրիգորյանին, Արմեն Թովմասյանին եւ ՀԱԿ համակարգող Լեւոն Զուրաբյանին: Ժամեր անց նրանք ազատ են արձակվում (ՀԺ 09.04.09): Ապօրինություններ գործած ոստիկանները չեն պատժվում:
Լուսանկար` Անի Գևորգյան

Ոստիկանական ապօրինություն 1/2. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

2010 Նոյեմբերի 9: Ոստիկանները «Գոլդեն թյուլիփ» հյուրանոցի մոտից («Մոսկվա» կինոթատրոնի հարակից տարածքից) բերման են ենթարկել ընդդիմադիր Հայ ազգային կոնգրեսի երիտասարդ ակտիվիստներ Արեգ Գևորգյանին, Սարգիս Գևորգյանին, Վահագն Գևորգյանին և Սարգիս Խաչատրյանին, որոնց ազատ են արձակել ավելի քան ութ ժամ հետո միայն:
«Եվրամիություն-Հայաստան. Քաղաքացիական հասարակություն» համաժողովի մեկնարկելուն պես Հայ ազգային կոնգրեսի յոթ երիտասարդ ակտիվիստներ` «Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայությունն ամոթալի է Եվրոպայի համար», «Հանցագործություն կատարելը կամ հանցագործներին աջակցելը. ո՞րն է տարբերությունը», «Եվրոպա´, մի´ սատարիր բռնակալներին», «Եվրոպա´, դու թույլ ես տալիս այս ռեժիմին 12 քաղբանտարկյալներ պահել» բովանդակությամբ պաստառներ պարզած լուռ կանգնել էին հյուրանոցի շենքի դիմաց:
Երիտասարդների պնդմամբ` թե´ բերման ենթարկելու ժամանակ, թե´ ճանապարհին և թե´ ապա ոստիկանության շենքում իրավապահները ծեծել են իրենց` պատռելով նրանց հագուստները:
Քրեական գործը, որ հարուցվել էր մեր դեմ ամիսներ անց կարճվեց հանցակազմի բացակայության պատճառով:
Չնայաց մեր բողոքների որևէ ոստիկան այդպես էլ պատասխանատվության չենթարկվեց:

Ոստիկանական ապօրինություն 6. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Հունիս 25, 2011: Ժամը 20.45-ի սահմաններում Հունիսի 30-ին կայանալիք հանրաահվաքի մասին իրազեկող թերթոնները բաժանելիս Հայ ազգային կոնգրեսի ակտիվիստներ Սարգիս Գեւորգյանին, Վահագն Գեւորգյանին, Սարգիս Խաչատրյանին եւ Դավիթ Քիրամիջյանին Երեւանի Պուշկին-Մաշտոց պողոտայի խաչմերուկից բերման են ենթարկվում Կենտրոնի ոստիկանության բաժին, որտեղ Երեւանի փոխոստիկանապետ Ռոբերտ Մելքոնյանը երիտասարդների հասցեին սպառնալիքներ է հնչեցնում: Համացանցում տեղադրված է վերոնշյալ դեպքի աուդիո ձայնագրությունը, որտեղ բարձրաստիճան ոստիկանները ոչ միայն սպառնում են երիտասարդներին, այլ նաև քաղաքական հայտարարություններ են անում (ՀԺ 28.06.11): Մեղավորները պատժված չեն:

Ոստիկանական ապօրինություն 5

Հուլիս 10, 2008: Երեկոյան ժամը 10-ի սահմաններում Հյուսիսային պողոտա է մտնում հարբած Վահրամ Սահակյանը եւ զենքով սպառնում նստացույցին մասնակցող ՀԱԿ համակիրներին: Վերջիններս նրան արագորեն վնասազերծում են եւ հանձնում պողոտայում հերթապահող ոստիկաններին: Այս մասին հրապարակում է լույս տեսել ՀԺ 11.07.08 համարում: Վահրամ Սահակյանը պատասխանատվության չի ենթարկվել:

Ոստիկանական ապօրինություն 4

Սեպտեմբերի 9, 2008: Մոտ 50 կարմիր բերետավորներ հարձակում են գործում Հյուսիսային պողոտայում հացադուլ հայտարարած կանանց եւ ՀԱԿ մյուս համակիրների վրա՝ բռնի ուժով ճնշելով միջոցառումը: Հացադուլավոր կանանց եւ մի քնաի ակտիվիստների, այդ ովում նաեւ ՀԱԿ արտաքին կապերի պատասխանատու Վլադիմիր Կարապետյանին բերման են ենթարկում ոստիկանության բաժին:
Ապօրինություններ գործած ոստիկանները պատժված չեն:

Ոստիկանական ապօրինություն 3

Սեպտեմբեր 25, 2009: Ժամը 18:00-ի սահմաններում Հայ Ազգային Կոնգրեսի երիտասարդական թևի կազմակերպած երթի վրա հարձակվում են ոստիկանության մոտ 40 աշխատակիցներ եւ ապօրինաբար, ուժի գործադրմամբ փորձում են ցրել ոչ զանգվածային երթը: Ակտիվիստները ենթարկվում են դաժան բռնությունների, իսկ նրանցից մեկը՝ Վարդան Հարությունյանը, բերման է ենթարկվում ոստիկանության Կենտրոնի բաժին: ՀԱԿ համակիր երիտասարդներին հարվածներ հասցնելով եւ բռնություններ գործադրելով հրում են մինչեւ ՀԱԿ կենտրոնական գրասենյակի շենք (Ա1+ 25.09.09): Ոստիկանները պատժված չեն:

Լուսանկար՝ Անի Գևորգյան

Լևոն Զուրաբյանի ասուլիսը. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Հայ Ազգային Կոնգրեսի համակարգող, ԱԺ խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանը պատասխանեց լրագրողների հարցերին:

                                       

Ոստիկանական ապօրինություն 2

Փետրվար 25, 2011: Մոտ երկու տասնյակ համազգեստավոր և քաղաքացիական հագուստով անձիք՝ հրաժարվելով ներկայանալ և ներկայացնել օրինական պահանջ հարձակվում են Մարտի 1-ին քաղաքապետարանի կողմից ի գիտություն ընդունված ՀԱԿ հանրահավաքի մասին իրազեկող երիտասարդ ակտիվիստների վրա: Այն բանից հետո, երբ բռնությունների ու հայհոյանքների միջոցով երիտասարդների ձեռքից չի հաջողվում գողանալ թերթոններն ու թռուցիկները, ոստիկանության ուժերը գլխավորող Արթուր Հովհաննիսյանի և Արայիկ Պետրոսյանի հրամանով ապօրինաբար բերման են ենթարկվում ՀԱԿ 10 ակտիվիստներ՝ Հերմինե Մաթևոսյանը, Տաթևիկ Պողպատյանը, Մարիամ Մուրադյանը, Գուրգեն Ասատրյանը, Սերգեյ Գասպարյանը, Սահակ Մուրադյանը, Հովհաննես Քիրամիջյանը, Սարգիս Խաչատրյանը, Արեգ և Սարգիս Գևորգյանները:Ոստիկանություն բերվածներից առգրավվում են ՀԱԿ 650 թերթոն, որոնք այդպես էլ չեն վերադարձվում(ՀԺ 25.02.11): Օրինախախտ ոստիկանները պատժված չեն:

Ոստիկանական ապօրինություն 1

2010 Նոյեմբերի 9: Ոստիկանները «Գոլդեն թյուլիփ» հյուրանոցի մոտից («Մոսկվա» կինոթատրոնի հարակից տարածքից) բերման են ենթարկել ընդդիմադիր Հայ ազգային կոնգրեսի երիտասարդ ակտիվիստներ Արեգ Գևորգյանին, Սարգիս Գևորգյանին, Վահագն Գևորգյանին և Սարգիս Խաչատրյանին, որոնց ազատ են արձակել ավելի քան ութ ժամ հետո միայն:
«Եվրամիություն-Հայաստան. Քաղաքացիական հասարակություն» համաժողովի մեկնարկելուն պես Հայ ազգային կոնգրեսի յոթ երիտասարդ ակտիվիստներ` «Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայությունն ամոթալի է Եվրոպայի համար», «Հանցագործություն կատարելը կամ հանցագործներին աջակցելը. ո՞րն է տարբերությունը», «Եվրոպա´, մի´ սատարիր բռնակալներին», «Եվրոպա´, դու թույլ ես տալիս այս ռեժիմին 12 քաղբանտարկյալներ պահել» բովանդակությամբ պաստառներ պարզած լուռ կանգնել էին հյուրանոցի շենքի դիմաց:
Երիտասարդների պնդմամբ` թե´ բերման ենթարկելու ժամանակ, թե´ ճանապարհին և թե´ ապա ոստիկանության շենքում իրավապահները ծեծել են իրենց` պատռելով նրանց հագուստները:
Քրեական գործը, որ հարուցվել էր մեր դեմ ամիսներ անց կարճվեց հանցակազմի բացակայության պատճառով:
Չնայաց մեր բողոքների որևէ ոստիկան այդպես էլ պատասխանատվության չենթարկվեց:

Մենք դատապարտում ենք Ադրբեջանի ագրեսիվ և հանցավոր գործողությունները. ՀԱԿ հայտարարություն

  Վերջին օրերին հայ-ադրբեջանական շփման գծում տեղի են ունեցել հրադադարի խախտման դեպքեր, ինչը հանգեցրել է ողբերգական հետեւանքների։ Ադրբեջանի ռազմական մեքենան դիվերսիոն հարձակումներ է գործել սահմանային Չինարի, Ոսկեպար, Ճամբարակ, Հորադիզ բնակավայրերի շրջաններում, ինչի հետեւանքով կան մարդկային զոհեր և ավերածություններ։ Դիվերսիոն հարձակումները հետ մղելիս զոհված զինծառայողները Հայաստանի Հանրապետության հերոսներ են։ Հայ Ազգային Կոնգրեսը ցավակցում է զոհվածների հարազատներին եւ իր զորակցությունը հայտնում սահմանամերձ գոտու բնակիչներին։

  

  Ակնհայտ է, որ գործելով մարդկային կյանքեր արժեցած այս բացահայտ դիվերսիան, քստմնելի հանցագործությունը՝ Ադրբեջանը յուրահատուկ քաղաքական ուղերձ է հղում Հայաստանին եւ միջազգային հանրությանը։ Սրանով նա ողջ աշխարհին շանտաժի է ենթարկում՝ ռազմական գործողությունների դիմելու միջոցով փոխել հաստատված ստատուս քվոն։

  

  Մենք դատապարտում ենք Ադրբեջանի ագրեսիվ և հանցավոր գործողությունները։ Դրանցով նա խախտում է նաեւ ԵԱՀԿ Հելսինկյան Եզրափակիչ ակտի հիմնական` ուժի կամ ուժի սպառնալիքի չկիրառման և վեճերի խաղաղ կարգավորման սկզբունքները: Ադրբեջանը պետք է հստակ գիտակցի, որ ագրեսիայի դիմելու եւ լայնածավալ պատերազմ հրահրելու դեպքում հանդիպելու է Հայաստանի ու Լեռնային Ղարաբաղի զինված ուժերի եւ ժողովուրդների միահամուռ դիմադրությանը։

Փակ հանդիպում ՀՀՇ-ում

Ազգային ժողովի ՀԱԿ խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանն ու խմբակցության քարտուղար Արամ Մանուկյանն այսօր ՀՀՇ կենտրոնական գրասենյակում հանդիպեցին ՀԱԿ-ի երիտասարդական թեւի եւ իրենց համակիրների հետ:

 

                                                                                                                   Աղբյուրը` a1plus.am

Կոնգրեսի երիտասարդները ցուցմունք տվեցին

Հիշեցնեմ, որ 2011 թվականի օգոստոսի 9-ին Կոնգրեսի 7 ակտիվիստներ բերման էին ենթարկվել Երևանի Կարապի լճի հարակից տարածքում ոստիկանների հետ տեղի ունեցած վիճաբանության հետևանքով: Հաջորդ օրը ակտիվիստները ձերբակալվել էին, իսկ մի քանի օրվա ընթացքում նրանցից 6-ին` Սահակ Մուրադյանին, Դավիթ Քիրամիջյանին, Արտակ Կարապետյանին, Սարգիս, Արեգ և Վահագն Գևորգյաններին ազատ էին արձակել` երկրից չբացակայելու ստորագրության դիմաց: Անազատության մեջ է մնացել միայն Տիգրան Առաքելյանը: 

Առաջինը հարցաքննվեց Արտակ Կարապետյանը: Նա պատմեց միջադեպի մասին, ըստ էության` հաստատելով Տիգրանի ցուցմունքը, նշելով, որ ամեն ինչ սկսվել էր այն բանից հետո, երբ 2 երիտասարդի խուզարկող կարմիրբերետավորները, տեսնելով Տիգրան Առաքելյանին, ասել են` «սրանք լեւոնականներ են», վիճաբանություն են սկսել, հարվածել ու գետնին են գցել Տիգրանին, իսկ հետո` Արտակին: Ըստ Արտակ Կարապետյանի ցուցմունքի, երբ ինքը տեսել է Տիգրանին գետնին ընկած, փորձել է կռանալ, որ օգնի, իրեն էլ են խփել ոստիկանները. «Ես այդ ժամանակ մտածում էի` հանկարծ շորերս չճղվեն, որովհետեւ մտածում էի` տուն եմ գնալու, ծիծաղելի տեսք չունենամ, չգիտեի` ինչ է լինելու դրանից հետո: Ձեռքերս կապելու ժամանակ ակնհայտ լկտի կերպով էին անում հասարակության մեջ` Տերյանով քարշ տալով տանելով: Ես չգիտեմ` ինչն էր իրենց նպատակը, թե` տեսեք, ի՞նչ կանենք բոլորիդ, հասարակությանը ցույց տալու՞, որովհետեւ ես մտադիր չէի դիմադրել: Ինձ տարել են երկու պարեկային, չեն բացատրել, թե ուր են տանում, ինչի համար»:

Արտակը պատմեց նաեւ, որ արդեն ոստիկանության բաժնում օպերլիազոր Կարենը իրեն գետնին է տապալել, քարշ տվել, նստել վրան ու դեմքին հարվածներ հասցրել` ասելով. «Ինձ չես ճանաչում, նայի, որ ճանաչես»:

«Ի՞նչը դրդեց, որ դուք պոկեք ոստիկանի ուսադիրները». մեղադրող դատախազ Հակոբ Մարտիրոսյանի այս հարցը` ուղղված Արտակ Կարապետյանին, ներկաների դժգոհությունը հարուցեց, քանի որ, բացի ոստիկանների սուտ ցուցմունքներից, այլ փաստ չկա, որ նման բան եղել է:

Արտակից հետո ցուցմունք տվեց Սարգիս Գեւորգյանը: Նա եւս պատմեց, որ Կարեն անունով օպերը մյուս երիտասարդներին նույնպես հայհոյել է, ինչին Սարգիսը պատասխանել է հայհոյանքով: «Ես հայհոյեցի Կարենին, որ սթափվի, բայց չսթափվեց, ավելի կատաղեց»,- ասաց Սարգիսը: Մեղադրող դատախազի հարցին` Գեւորգյանի կարծիքով, ոստիկանին մայր հայհոյելը սթափեցնե՞լ է, Սարգիսը ասաց. «Ես ոստիկանին երբեք չեմ հայհոյում, ես հայհոյել եմ ինչ-որ մարդու, ով ներխուժել էր ոստիկանական բաժին, ծեծի էր ենթարկում Արտակին, հետո` լկտիաբար հայհոյում: Էդ մարդը չի ներկայացել. եթե ես ճիշտ գիտեմ` ոստիկանը պետք է ներկայանա խոսելուց առաջ: Ես Կենտրոնի ոստիկանության բաժնում չեմ եղել, որովհետեւ այնտեղ, որտեղ մենք գտնվում էինք` դա Կենտրոնի ոստիկանության բաժին չէր, դա մի վայր էր, որտեղ ինչ-որ մարդիկ ներկայանում էին ոստիկան, բայց պահում էին իրենց` ինչպես շարքային հանցագործներ: Ես իրենց էլ եմ ասել դա»:

Մեղադրողի հարցին, թե Խնկո-Ապոր գրադարանի մոտ ի՞նչն էր ստիպել իրեն` մոտենալ Տիգրանին ու Արտակին, Սարգիսը ասաց. «Իմ միջամտությունը կապված էր նրա հետ, որ Արտակի ու Տիգրանի առողջությանն ու կյանքին վտանգ էր սպառնում, եւ ես չէի կարող մնացածի պես հետեւել, թե ինչպես են ծեծի ենթարկում նրանց»: Հիշեցնենք, որ միջադեպի սկզբում Սարգիս Գեւորգյանը, Արտակ Կարապետյանը եւ մյուս ամբաստանյալը` Դավիթ Քիրամիջյանը, ներկա չեն եղել, նրանք Կարապի լճի մոտ զբոսնելիս իրարանցում են նկատել, մոտեցել են եւ տեսել` ոստիկանները ծեծի են ենթարկում Տիգրանին ու Արտակին:

Մեղադրող դատախազի հարցին, թե ի վերջո` ինչու՞ է նա խառնվել ոստիկանների գործողություններին, Սարգիսը ասաց. «Հարգելի մեղադրող, դուք ամենալավը պետք է իմանաք, որ ոստիկանությունը, ինչ ուզում ա արած լինի քաղաքացին, իրավունք չունի գետնին գցել ու ծեծի ենթարկել քաղաքացուն: Իրավունք ունի ուժ գործադրելով տանել բաժին: Օրենքով սահմանվա՞ծ է` հինգ ոստիկանով մի քաղաքացուն ծեծի ենթարկել»: Սարգիսը նշեց նաեւ, որ բերման ենթարկելիս կարմիրբերետավորները որեւէ պահանջ չեն ներկայացրել, որպեսզի ինքն այդ պահանջը կատարած լինի կամ չլինի:

Մեղադրող կողմը նաեւ հետաքրքրվեց` դեպքի վայրում հասարակական կարգը խախտվե՞լ է: Սարգիսը պնդեց, որ խախտվել է ոստիկանության կողմից. «Նրանց հայհոյանքները հասարակությանը մեծ վնաս են հասցրել ու տրավմայի են ենթարկել»:

Դավիթ Քիրամիջյանը երեկվա իր դատաքննական ցուցմունքում նշեց, որ օգոստոսի 9-ի միջադեպի ժամանակ ոստիկաններին չի դիմադրել, չի հայհոյել, իսկ ոստիկանները բռնություն են գործադրել իր ու իր ընկերների նկատմամբ: «Եւ այդ ամենը հիմք է դարձել այս շինծու դատավարության»,- ասաց Քիրամիջյանը:

Աղբյուրը` Հայկական Ժամանակ