Ազատիչի Դեմոկրատներն իմ, իմ գաղափարակից ընկերների, ընդհանրապես Հայ Ազգային Կոնգրեսի կողմից երբեք չեն դիտվել որպես թիրախ, մեր միակ թիրախը դա Սերժիկ Սարգսյանն է ու նրա գլխավորած վարչախումբը: Սակայն Արարատ Զուրաբյանի համառ ստախոսի կեցվածքը տեսնելով, հասկանալով անգամ, որ մեծ ծառայություն եմ մատուցում նրան ուղղակի իր դավաճանությունների մասին հիշատակելով, ես չեի կարող չանդրադառնալ նրան ու նրա ստոր գործարքներին` մարդասպան խունտայի հետ:
Ամենաանընդունելին Ազատիչի Դեմոկրատների պարագլխի հարցազրույցում այն է, որ այնպիսի մարդկանց մասին, ինչպիսիք են օրինակ` Լևոն Զուրաբյանը, Վլադիմիր Կարապետյանը, Առաքել Սեմիրջյանը փորձ է կատարվում գնահատականներ տալ մի մարդու կողմից, որի անունը դարձել է “Սուտ”, “Դավաճանություն”, “Ստորություն” բառերի հոմանիշը: Մարդ, որը ամբողջովին նվիրել է իրեն սերժանտական համակարգի սպասարկմանը և այդ գործը անելու համար չի խուսափում նաև ամենաէժանագույն մեթոդներից: Նա փորձում է սև գույների մեջ ներկայացնել մարդկանց, որոնք ի տարբերություն իրեն իրենց պաշտոններում որևէ քաղաքական պատասխանատվություն չեն ունեցել, նրանք արել են իրենց գործը, ծառայել են Հայաստանի Հանրապետությանը և լավ են ծառայել, արժանապատվորեն են ծառայել: Իսկ պետք եկած ժամանակ կանգնել են ժողովրդի կողքին, կանգնել են անմացորդ նվիրումով, կանգնել են ու կանգնած են մինչև վերջ: Իսկ ահա Արարատ Զուրաբյանի դեպքում հարցը շատ լուրջ է: Նա եղել է թաղապետ, թաղապետ որը ունեցել է շատ կոնկրետ քաղաքական պատասխանատվություններ և որը իմ համոզմամբ իր “Համեստ” լուման է ներդրել այդ տարիներին կեղծված ընտրությունների գործում:
Ինչևիցէ, համոզմունքներից անցնենք փաստերին: Ա.Զ.-ն իր խոսքում անդրադառնում է մասնավորապես վիկիլիքսյան փաստաթղթերից մեկին, որը հիմք ընդունելով նա գալիս է այն եզրահանգման, թե իբր Դավիթ Շահնազարյանը փորձել է պայմանավորվել 75 քաղբանտարկյալների ազատ արձակվելու համար` խոստանալով նվազեցնել հանրահավաքային ակտիվությունը, թուլացնել ճնշումը իշխանությունների վրա: Այս դեպքում ամեն ինչ շատ ճիշտ է, բացառությամբ մեկ նրբության` Շահնազարյանը ո'չ թե փորցել է գործարքի գնալ, այլ ներկայացրել է իրականությունը: Այսինքն արել է այն ինչ արվում է արդեն չորս տարի, ասվել է այն ինչ ասվում է ցանկացած ազգային ազատագրական շարժման ներկայացուցչի կողմից ցանկացած բռնապետության ներկայացուցչի: Այսինքն գործադրում ենք ճնշում` սպառնալով ավելի ուժեղացնել այն մեր առաջ քաշած պայմանները չկատարելու դեպքում: Իսկ այն ժամանակվա մեր առաջնահերթ պայմանը եղել է քաղբանտարկյալների ազատ արձակումը: Նույնիսկ մենք` Հայ Ազգային Կոնգրեսի երիտասարդ ակտիվիստներս, երբ անցկացնում էինք ուրբաթօրյա ակցիաները, սպառնում էինք իշխանություններին անդադար շարունակել ամենշաբաթյա բողոքի միջոցառումներն այնքան ժամանակ, քանի դեռ մեր պահանջները չեն կատարվել: Իսկ կատարվելու դեպքում շատ նորմալ է, որ ճնշումը զգալիորեն նվազելու էր: Այսինքն Դավիթ Շահնազարյանն իրականում փաստել է, որ եթե չլինեն քաղբանտարկյալներ, ապա չեն լինի նաև նրանց ազատ արձակումը պահանջող երթեր, ցույցեր, պիկետներ և այլն:
Ուրիշ հարց է Արարատ Զուրաբյանին վերաբերվող վիկիլիքսյան բացահայտումներն, որտեղից մեզ ակնհայտորոն երևում է, թե ինչ ստոր գործարքի է գնում ''Ընդդիմադիր'' գործիչը: Նա ազատ է արձակվում միակ պայմանով` օգտվելով սեփական դիրքից, ներսից վնասել և փորձել կազմաքանդել միացյալ ընդդիմությունը: Արարատի ազատությունը թանկ է նստում նաև մնացած բոլոր քաղբանտարկյալների վրա: Միմիայն այդ դավաճանության պատճառով էր, որ 70-ից ավել քաղբանտարկյալներ մնացին բանտերում: Վարչախումբը միայն ի շնորհիվ Արարատի թուլամորթության կարողացավ նրանց պատանդ պահել, որոշակի չափով դիմադրելով հասարակական ճնշմանն` օգտվելով նրա մատուցած թանկարժեք ծառայություններից:
Հ.Գ. Իրական հայրենասերը, որը չի ընդունում “Արարատ Զուրաբյանն ընդդեմ ՀՀ-ի“ արտահայտությունը, չի օգտվում նաև Green Card-ից` ամիսը մեկ անգամ մեկնելով ԱՄՆ, չի ներդնում իր ամբողջ կասկածելիորեն կուտակված ունեցվածքը ամերիկյան տնտեսության մեջ: Այս “Հայրենասիրական” գործունեությունը նա սկսել է ծավալել դեռևս 2007-2008 Ամանօրյա տոների ժամանակ, նախընտրական ամենաթեժ պահին, երբ Հայաստանում բոլոր գործերը թողնելով մեկնել էր ԱՄՆ` ենթադրաբար շահավետ կապեր հաստատելու:
Արեգ Գևորգյան 24.12.2011
No comments:
Post a Comment