Կարդալով Արարատ Զուրաբյանի կողմից տրված հերթական հարցազրույցը կարելի է զարմանալ, թե ինչպիսի համառությամբ կարելի է փորձել ապացուցել անապացուցելին, ինչպիսի համառությամբ կարել է ստել և անարդյունք համոզել սեփական դավաճան չլինելը, արդյունքում ստանալով հակառակը` ամեն անգամ էլ ավելի վատ վիճակի մեջ հայտնվելով, ամեն անգամ ավելի նենգաբար ստելով ու ավելի ստոր դավաճանության գնալով: Այս անգամ նա քար նետեց ոչ միայն իր թիմակիցների, այլ նաև իր մտերիմ ընկերների վրա, անվանելով նրանց դավաճան այն պատճառով, որ նրանք համաձայն չլինելով հայաստանյան փտած դատական համակարգի ապօրինի որոշումների ու վճիռների հետ` դիմել և դիմում են Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան:
Անդրադառնալով վերոնշյալ հարցազրույցին, ես ուզում եմ ասել Պարոն Արարատ Զուրաբյանին, որ ծիծաղելի կլինի հերքել այն փաստը, թե նրա ձերբակալումը, կալանավորումը, նրա առողջական վիճակի մասին տեղեկատվությունները, փաստաբանի միջնորդությունները կամ նրա ազատ արձակումը անընդհատ եղել են և լրատվամիջոցների, և քաղաքացիների ուշադրության կենտրոնում: Սակայն շատ ավելի ծիծաղելի է այն, որ Արարատը փորձում է հղում անելով վերոնշյալ դեպքերի մասին հրապարակումներին, ապացուցել մեզ, թե շատ նորմալ է այն, որ իր ազատ արձակման համար միջնորդել է Նիկոյանը և թե այդ գործարքի մասին իմացել են ոչ միայն նրա թիմակիցներն ու ընկերները, այլ նաև ամբողջ ժողովուրդը: Իսկ Եվրոպական դատարան դիմելը նրա համար երբեք տաբու չի եղել: Գործն ամբողջովին պատրաստ է եղել: Այն մի քանի ամիս պատրաստվել է իրավաբանների կողմից իր իսկ իմացությամբ և ոչ առանց նրա օգնության, սակայն վերջին պահին անհասկանալի պատճառներով Ա.Զ.-ն չի տրամադրել անհրաժեշտ փաստաթղթերը, գործը Եվրոպական դատրան ուղարկելու համար: Եվ վերջում նաև կխնդրեմ, որ Ա.Զ. - ն ասեր, թե հատկապես ինչ՞ու նրան` մեծն Արարատին, ազատեցին իր իսկ պնդմամբ առողջական խնդիրներ ունենալու պատճառով իսկ շատ ավելի ծանր վիճակում գտնվող Սասուն Միքայելյանին երեք տարի պահեցին բանտում: Պատասխանները երկուսն են` կամ նա ծառայություններ էր մատուցում վարչախմբին, կամ ուներ զրոյական ազդեցություն, որպես քաղաքական գործիչ, որպես լիդեր:
Հ.Գ. Եթե անգամ ենթադրենք, որ Արարատ Զուրաբյանի ու մնացած դավաճանների դուրս գալը շարժման շարքերից արվել էր ոչ թե շարժմանը վնասելու և նրա ներուժը կոտրելու նպատակով, այլ ուղղակի ինչ-ինչ պատճառներով տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձություն էր, որը պիտի ծանր հարված հասցներ Հայ Ազգակին Կոնգրեսին, ապա դա ոչ միայն չբերեց սպասված հետևանքների, այլ նաև ավելի ամրապնդեց ու հզորացրեց շարժման շարքերը: Եվ սա ապացույցն է միայն մեկ պարզ բանի, որ Ազատիչի Դեմոկրատներ կոչեցյալներն ընդդիմության շարքերում ունեցել են զրո ազդեցություն, զրո նշանակություն և նրանց առաքելությունը եղել է միմիայն ապօրինի իշխանությունների հեռացման գործին խանգարելը: Նրանք եղել են մեր շարքերի պարազիտները, որոնցից բարեբախտաբար ազատվեցինք:
No comments:
Post a Comment