Մի քանի օրից` օգոստոսի 9-ին լրանում է 2 տարին, ինչ շարունակվում է ոչ միայն իշխանություններին, այլ նաև ՀՀ քաղաքացիներիս և Հայաստանի Հանրապետությանը պատիվ չբերող այս խայտառակ գործը: Երկու տարիների ընթացքում գործում տեղ գտած ապօրինություններն այնքան շատ են, որ անհնար է դրանք ամբողջովին ներկայացնել մեկ ելույթում:
Բայց այն, որ գործը ի սկզբանե ունեցել է քաղաքական դրդապատճառներ ու աբողջովին կազմված է շինծու ապացույցներից բազմաթիվ անգամ ապացուցել է հենց նախաքննական մարմիններում և դատարանների դահլիճներում: Միայն վճռաբեկ դատարանն էր, որ չհանդգնեց մտնել ապօրինությունների նմանատիպ բեռի տակ, այն էլ, իհարկե, իշխանությունների ցուցումով, բացառապես խուսափելու համար միջազգային ճնշումներից: Շատերը դա համարեցին հաղթանակ, իսկ դատարանի որոշումը ադեկվատ:
Իհարկե սա կարելի էր հաղթանակ համարել: Միանշանակ որոշումը հասարակական և միջազգային ճնշման արդյունք էր: Բայց ասել, որ այս քայլից հետո իշխանություններից կարելի է սպասել արդարացի որոշումների` ուղղակի միամտություն է: Իշխանություններից հնարավոր է ունենալ ակնկալիքներ միայն այն դեպքում, երբ դատական գործի ետ ուղարկելուն զուգահեռ հարուցվեին տասնյակ քրեական գործեր թե’ ոստիկանների, թե’ քննչական մարմինների ներկայացուցիչների, թե դատախազների ու դատավորների նկատմամբ: Իսկ քանի դեռ գործ սարքողները պատասխանատվության չեն ենթարկվում հետևությունը մեկն է. քաղաքական հետապնդումները խրախուսվում են իշխանությունների կողմից ամենաբարձր մակարդակով:
Այլապես ինչպես բացատրել այս գործի քննության ընթացքում ի հայտ եկաց ճչացող ապօրինությունների վերաբերյալ պատկան մարմինների արձագանքի բացակայությունը: Երիտասարդների անմեղությունը և ոստիկանության մեղավորությունն ապացուցող տասնյակ փաստեր անտեսվել են թե’ նախաքննական մարմինների, թե’ դատարանի կողմից:
Դրանցից հարկ է առանձնացնել, հատկապես, երիտասարդների և նրանց փաստաբանների նկատմամբ բռնության գործադրման փաստերը, վկաների ցուցմունքներում առկա հակասությունները, ինչպես նաև իրավապահ մարմինների կողմից սպառնալիքների տակ ուղղորդված կեղծ ցուցմունքները: Իշխանությունների կողմից այս դեպքերին չի եղել ոչ մի արձագանք, չնայած նրան, որ դեպքերից յուրաքանչյուրը հանդիսանում է հաղուրդում ծանր հանցագործության մասին:
Ավելի կոնկրետացնելու համար վերը թվարկվածը վերցնենք վկա Հրանտ Միրիջանյանի ցուցմունքը դատարանում, իսկ այնուհետև նրա տված հարցազրույցը , որում նա պարզ հայերենով, շատ հստակ խոստովանում է, որ իր ցուցմունքները չեն համապատասխանում իրականությանը և, որ նա ստիպված է գնացել այդ քայլին, քանի որ ոստիկանները նրան ստիպել են: Ավելի պարզ հաղորդում հանցագործության մասին դժվար է պատկերացնել:
Այս պարագայում դժվար է չհիշել Վովա Գասպարյանի հավաստիացումները օրինականության պահպանման, հանցագործների պատժման անխուսափելիության վերաբերյալ, իսկ ամենակարևորը Սերժ Սարգսյանի բոլորովին վերջերս կազմակերպած խորհրդակցությունը, որտեղ նա ուղիղ դիմելով Գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին հորդորեց այսուհետ անմիջապես արձագանքել հանցագործության մասին ցանկացած հրապարակման, ստուգել ինֆորմացիան, իսկ այնուհետև հրապարակել կատարած քննության արդյունքները:
Խնդրեմ, Միրիջանյանի խոստովանությունը` ոչ միայն լրատվամիջոցներում հրապարակված, այլ նաև դատարանի դահլիճում հնչեցված ինֆորմացիա: Որտե?ղ է դատախազության արձագանքը, որտեղ են ապօրինաբար ցուցմունք կորզողները: Դատախազությունը պետք է պատասխաներ և դեռ կարող է պատասխանել այս հարցերին, եթե իհարկե հենց ինքը Սերժ Սարգսյանի ուղիղ հրահանգով չի նախաձեռնել այս խայտառակ գործընթացը:
Սակայն Հայաստանի հանրապետությունում դժվար թե հայտնվի մեկ մարդ, որ կկասկածի դրանում: Բոլորին է հայտնի, որ Հայաստանում քաղաքական հետապնդումները ծառայեցվում են բացառապես Սերժ Սարգսյանի հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված իշխանության պահպանման գործին:
Հետևաբար` դատարաններից կամ իրավապահներից սպասել կամավոր արդարացի քայլերի և որոշումների կլինի ոչ այդքան տրամաբանական: Եթե այս գործով երիտասարդներին արդարացնելու և ազատելու ակնկալիքներ կան, ապա դրանք կապված են միմիայն այստեղ հավաքված մարդկանց հետ: Ինչքան քաղաքացիները ակտիվ դամադրեն ռեժիմին, այդաքան ավելի արագ նա ստիպված կլինի նահանջել: Սրա ապացույցն էր օրերս ինքնակազմակերպված քաղաքացիական խմբերի հաղթանակը ռեժիմի նկատմամբ, կապված տրանսպորտի թանկացման հետ: Չնայած, որ ուղեւորափոխադրման գնի բարձրացման որոշման ժամանակավոր կասեցումը, երաշխիք չէ հետագա ապօրինի թանկացումների կամ այլ հանցագործությունների բացառման համար, այն մեծ ձեռքբերում էր Հայստանում գիտակից քաղաքացիական հասարակության ձեևավորման ճանապարհին, ինչը, իր հերթին, Հայաստանում օրինականության վերականգնման հիմնական երաշխիքներից է: Ուստի երիտասարդների ազատությունը, իսկ այնուհետև Հայաստանի ազատագրումը Սերժ Սարգսյանի հանցախմբից հարկավոր է ոչ թե պահանջել, այլ պարտադրել:
Ազատություն Տիգրանին, Արտակին, Սարգիսին, Դավիթին
Ազատություն քաղբանտարկյալներին
Ազատություն Հայաստանին
 |
Բայց այն, որ գործը ի սկզբանե ունեցել է քաղաքական դրդապատճառներ ու աբողջովին կազմված է շինծու ապացույցներից բազմաթիվ անգամ ապացուցել է հենց նախաքննական մարմիններում և դատարանների դահլիճներում: Միայն վճռաբեկ դատարանն էր, որ չհանդգնեց մտնել ապօրինությունների նմանատիպ բեռի տակ, այն էլ, իհարկե, իշխանությունների ցուցումով, բացառապես խուսափելու համար միջազգային ճնշումներից: Շատերը դա համարեցին հաղթանակ, իսկ դատարանի որոշումը ադեկվատ:
Իհարկե սա կարելի էր հաղթանակ համարել: Միանշանակ որոշումը հասարակական և միջազգային ճնշման արդյունք էր: Բայց ասել, որ այս քայլից հետո իշխանություններից կարելի է սպասել արդարացի որոշումների` ուղղակի միամտություն է: Իշխանություններից հնարավոր է ունենալ ակնկալիքներ միայն այն դեպքում, երբ դատական գործի ետ ուղարկելուն զուգահեռ հարուցվեին տասնյակ քրեական գործեր թե’ ոստիկանների, թե’ քննչական մարմինների ներկայացուցիչների, թե դատախազների ու դատավորների նկատմամբ: Իսկ քանի դեռ գործ սարքողները պատասխանատվության չեն ենթարկվում հետևությունը մեկն է. քաղաքական հետապնդումները խրախուսվում են իշխանությունների կողմից ամենաբարձր մակարդակով:
Այլապես ինչպես բացատրել այս գործի քննության ընթացքում ի հայտ եկաց ճչացող ապօրինությունների վերաբերյալ պատկան մարմինների արձագանքի բացակայությունը: Երիտասարդների անմեղությունը և ոստիկանության մեղավորությունն ապացուցող տասնյակ փաստեր անտեսվել են թե’ նախաքննական մարմինների, թե’ դատարանի կողմից:
Դրանցից հարկ է առանձնացնել, հատկապես, երիտասարդների և նրանց փաստաբանների նկատմամբ բռնության գործադրման փաստերը, վկաների ցուցմունքներում առկա հակասությունները, ինչպես նաև իրավապահ մարմինների կողմից սպառնալիքների տակ ուղղորդված կեղծ ցուցմունքները: Իշխանությունների կողմից այս դեպքերին չի եղել ոչ մի արձագանք, չնայած նրան, որ դեպքերից յուրաքանչյուրը հանդիսանում է հաղուրդում ծանր հանցագործության մասին:
Ավելի կոնկրետացնելու համար վերը թվարկվածը վերցնենք վկա Հրանտ Միրիջանյանի ցուցմունքը դատարանում, իսկ այնուհետև նրա տված հարցազրույցը , որում նա պարզ հայերենով, շատ հստակ խոստովանում է, որ իր ցուցմունքները չեն համապատասխանում իրականությանը և, որ նա ստիպված է գնացել այդ քայլին, քանի որ ոստիկանները նրան ստիպել են: Ավելի պարզ հաղորդում հանցագործության մասին դժվար է պատկերացնել:
Այս պարագայում դժվար է չհիշել Վովա Գասպարյանի հավաստիացումները օրինականության պահպանման, հանցագործների պատժման անխուսափելիության վերաբերյալ, իսկ ամենակարևորը Սերժ Սարգսյանի բոլորովին վերջերս կազմակերպած խորհրդակցությունը, որտեղ նա ուղիղ դիմելով Գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին հորդորեց այսուհետ անմիջապես արձագանքել հանցագործության մասին ցանկացած հրապարակման, ստուգել ինֆորմացիան, իսկ այնուհետև հրապարակել կատարած քննության արդյունքները:
Խնդրեմ, Միրիջանյանի խոստովանությունը` ոչ միայն լրատվամիջոցներում հրապարակված, այլ նաև դատարանի դահլիճում հնչեցված ինֆորմացիա: Որտե?ղ է դատախազության արձագանքը, որտեղ են ապօրինաբար ցուցմունք կորզողները: Դատախազությունը պետք է պատասխաներ և դեռ կարող է պատասխանել այս հարցերին, եթե իհարկե հենց ինքը Սերժ Սարգսյանի ուղիղ հրահանգով չի նախաձեռնել այս խայտառակ գործընթացը:
Սակայն Հայաստանի հանրապետությունում դժվար թե հայտնվի մեկ մարդ, որ կկասկածի դրանում: Բոլորին է հայտնի, որ Հայաստանում քաղաքական հետապնդումները ծառայեցվում են բացառապես Սերժ Սարգսյանի հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված իշխանության պահպանման գործին:
Հետևաբար` դատարաններից կամ իրավապահներից սպասել կամավոր արդարացի քայլերի և որոշումների կլինի ոչ այդքան տրամաբանական: Եթե այս գործով երիտասարդներին արդարացնելու և ազատելու ակնկալիքներ կան, ապա դրանք կապված են միմիայն այստեղ հավաքված մարդկանց հետ: Ինչքան քաղաքացիները ակտիվ դամադրեն ռեժիմին, այդաքան ավելի արագ նա ստիպված կլինի նահանջել: Սրա ապացույցն էր օրերս ինքնակազմակերպված քաղաքացիական խմբերի հաղթանակը ռեժիմի նկատմամբ, կապված տրանսպորտի թանկացման հետ: Չնայած, որ ուղեւորափոխադրման գնի բարձրացման որոշման ժամանակավոր կասեցումը, երաշխիք չէ հետագա ապօրինի թանկացումների կամ այլ հանցագործությունների բացառման համար, այն մեծ ձեռքբերում էր Հայստանում գիտակից քաղաքացիական հասարակության ձեևավորման ճանապարհին, ինչը, իր հերթին, Հայաստանում օրինականության վերականգնման հիմնական երաշխիքներից է: Ուստի երիտասարդների ազատությունը, իսկ այնուհետև Հայաստանի ազատագրումը Սերժ Սարգսյանի հանցախմբից հարկավոր է ոչ թե պահանջել, այլ պարտադրել:
Ազատություն Տիգրանին, Արտակին, Սարգիսին, Դավիթին
Ազատություն քաղբանտարկյալներին
Ազատություն Հայաստանին
Տեսանյութը այս հասցեով` http://www.youtube.com/watch?v=c-pq9H6q-68&feature=youtu.be
Լուսանկարը iLur.am-ի
Լուսանկարը iLur.am-ի
No comments:
Post a Comment