PropellerAds

Saturday, August 24, 2013

Թիրա՞խ, թե՞ թիրախներ

Սկզբից դու հասկանում էս, որ քեզ թալանում են: Սկսում էս պայքարել այդ ապօրինության դեմ: Հետո հասկանում էս, որ թալանի համար պատասխանատու են մեկ-երկու պաշտոնյա: Սկսում էս պայքարել նրանց պաշտոնանկության համար: Հետո հանկարծ պարզվում է, որ քո արդար քաղաքացիական պահանջը խոչընդոտվում է ոստիկանների կողմից: Դու սկսում էս պայքարել անօրինություններ գործող ոստիկանեների դեմ: Հետո դու հասկանում էս, որ ոստիկաններին պատժող դատախազները զբաղված են հանցավոր անգործությամբ: Սկասում էս պահանջել պատասխանատու դատախազների պաշտոնանկությունը: Վերջապես գործը հասնում է դատարան: Այստեղ կրկին քեզ հիասթափություն է սպասվում: Դատավորներն էլ իրականացնում են դատախազների ցանկությունները: Խնդիրը հասնում է կառավարություն, բայց այստեղ նորից զգացվում է պայքարելու կարիք: Բոլոր հույսերը հոդս են ցնդում, երբ խորհրդարանական մեծամասնությունը նույնպես հանցավոր որոշում է կայացնում: 

Ինչ-որ պահի այնքան էս հեռվանում քո առաջնային նպատակից, որ մոռանում էս, թե ինչից էս սկսել: Հանկարծ հասկանում էս, որ իշխանության բոլոր ճյուղերը փաստորեն ծառայում են քո պայքարի սկազբնական թիրախին` թալանին: Նրանք պաշտպանում են թալանողներին և պահպանում են թալանի մեխանիզմները: Բայց ովքե՞ր են այդ թալանողները, որոնց իշխանության այս բոլոր ճյուղերը ծառայում են... Տալով այս հարցի պատասխանը և գալով տրամաբանական եզրակացության, դու անխուսափելիորեն հայտնվում էս Բաղրամյան 26-ում` միակ պահանջով. «Սերժիկ, հեռացիր»:

Հ.Գ Մարդիկ կան, որ այս ճանապարհը մեկ շաբաթում են անցնում, մյուսները` մեկ տարում: Սակայն կան նաև նրանք, որ այս ամենը հենց առաջին օրվանից հասկանալով հասարակության պայքարի ներուժը ցրում են ապօրինությունների այս անսկիզբ ու անվերջ կծիկում` տանելով այն Սերժ Սարգսյանի հանցախմբի համար անշառ ուղիներով:

Մի խճճվեք: Ամեն ինչ շատ ավելի պարզ է, իսկ լուծումները շատ ավելի դյուրին, քան դուք կարծում էք:

No comments:

Post a Comment