Արեգ Գևորգյան. Սերժ Սարգսյանը կարողացավ քաղաքականացնել գրեթե ողջ ժողովրդին

Հայ ազգային կոնգրեսի հանրային միջոցառումների կազմակերպման հանձնաժողովի նախագահ Արեգ Գեւորգյանի հետ զրուցեցինք Սերժ Սարգսյանի իշխանության թուլացման, քաղաքացիական վերահսկողության մեխանիզմի ձևավորման եւ քաղաքական- քաղաքացիական երիտասարդների հնարավոր համախմբման մասին:

Շատերը վերջին իրադարձություններում փորձում են տեսնել ինչ-որ բարդ կոմբինացիաներ Սերժի Սարգսյանի կամ արտաքին ուժերի կողմից, որոնց արդյունքում Սարգսյանն իբր շահող կողմ է դուրս գալիս: Ի՞նչ եք կարծում, Սերժ Սարգսյանի իշխանությունն իրականում ուժեղացե՞լ, թե՞ թուլացել է վերջին շրջանում:

Մի քիչ չափազանցություն կլինի, եթե ասենք, որ նման կարծիք շատերն են կիսում: Հակառակը՝ դժվար թե տրամաբանություն ունեցող որևէ մեկը փորձի Սերժ Սարգսյանի վերջին ճարահատյալ քայլերը ներկայացնել որպես ուժեղ և արդյունավետ: Նման փորձեր, համոզված եմ, անում են մեծամասամբ իշխանահպատակ քարոզչակենտրոնները, որոնք հուսահատ փորձեր են կատարում, իրականությանը հակառակ՝ ձևավորել Սերժ Սարգսյանի՝ իբր որպես ուժեղ առաջնորդի կերպարը: Սակայն, մեղմ ասած, դա նրանց այդքան էլ չի հաջողվում:

Նման պարզ իրավիճակում ոչ մի աճպարարական քարոզչություն այլևս չի կարող թաքցնել իրականությունը, որը հետևյալն է՝

- Սերժ Սարգսյանը, միայն հանրահավաքային ալիքի հեռանկարից սարսափած՝ կատարեց միասնական ընդդիմության պահանջը՝ ի տարբերություն 2011-ի, երբ զիջումները կատարվեցին Կոնգրեսի արդեն կայացած մի քանի հանրահավաքներից հետո:

- Սերժ Սարգսյանը վարչապետի պաշտոնում պարտադրված նշանակվեց իշխանական տարբեր շրջանակների կողմից, մեղմ ասած, ոչ այդքան ընդունելի, քաղաքացիների աչքում բավականաչափ փչացած և ատելի մի անձնավորության: Նման ռիսկը, սակայն, պետք է արդարացվեր ավելի մեծ վտանգի՝ քառյակի հետագա համագործակցության չեզոքաց

մամբ, ինչն ընդդիմադիր ուժերի՝ կառավարության մաս չկազմելու հայտարարությամբ չկայացավ, և արդյունքում՝ իր իշխանությանը սպառնացող մեկ վտանգի փոխարեն Սերժ Սարգսյանն ունեցավ երկուսը՝ միասնական ընդդիմություն և ատելի ու թույլ վարչապետ:

- Գործի դրվեց նաև սահմանադրական բարեփոխումների ծրագիրը, որը պետք է լուծեր երկու խնդիր՝ կրկին քայքայեր հրաշալի քառյակի միասնականությունը, քանի որ ԲՀԿ-ն և ՀՅԴ-ն կողմ են երկրի խորհրդարանական կառավարմանն անցնելուն, և ամենակարևորը՝ դադարեցներ իշխանության ներսում առկա ներքին խժդժություններն ու կանխեր հնարավոր առնետավազքը, ինչը մեծապես կապված է իշխանական տարբեր շրջանակների՝ հեռացող Սերժ Սարգսյանի հետ ապագան կապելու վտանգի գիտակցմամբ: Սակայն այս ծրագիրը նույնպես ձախողվեց՝ ընդդիմադիրների՝ այդ խայծին տուրք չտալու հետևանքով:

Այս ամենը միանշանակ խոսում է Սերժ Սարգսյանի դիրքերի ծայրահեղ թույլ լինելու մասին:

Հնարավո՞ր է՝ կուսակցական եւ քաղաքացիական նախաձեռնության անդամ երիտասարդները, համագործակցելով միմյանց հետ՝ իրականացնեն միասնական միջոցառումներ՝ ընդհանուր պահանջով:

Կուսակցությունների անդամ երիտասարդների միասնական գործողությունները հնարավոր են այնքանով, ինչքանով որ հնարավոր են այդ կուսակցությունների միասնական գործողությունները, մանավանդ՝ երբ այժմ ականատեսն ենք նման համագործակցության: Իրադարձությունները զարգանում են շատ կտրուկ, ու չի կարելի բացառել թե՛ երիտասարդական եւ թե՛ համազգային միասնական զանգվածային միջոցառումները:

Ինչ վերաբերում է քաղաքացիական նախաձեռնություններին, ապա հարկ է նշել, որ այստեղ ամեն ինչ կախված է հենց այդ նախաձեռնություններից, որոնք արդեն բավական փորձառություն ունեն՝ ստանձնելու համար իրավական Հայաստան կառուցելու պատասխանատվությունը, ինչպես նաև գիտակցելու այդ ճանապարհին քաղաքական ուժերի հետ համագործակցելու անհրաժեշտությունը: Կոնգրեսը մշտապես կարևորել է իշխանափոխության օրակարգով հասարակության բոլոր շերտերի համախմբումը, առավել ևս փողոցում, որտեղ և գտնվում է Հայաստանի փրկության բանալին:

Վերջին շրջանում տարածում է գտել մի պնդում, ըստ որի՝ այժմ իշխանափոխությունից առավել կարևոր է պատասխանատվության ինստիտուտի, քաղաքացիական վերահսկողության մեխանիզմի ձևավորումը: Համաձա՞յն եք:

Դժվար է այդ մտքին չհամաձայնելը, սակայն այստեղ ամենևին գյուտարարության անհրաժեշտություն չկա: Մենք ունենք Սահմանադրություն, որով այս ամենը կարգավորված է: Ըստ այդմ՝ քաղաքացիական վերահսկողության լավագույն մեխանիզմը ընտրության ինստիտուտն է, իսկ պատասխանատվության երաշխիքը՝ իշխանությունների փոփոխականությունը: Այս առումով՝ միակ խնդիրը, որ մենք այժմ ունենք՝ օրինակարգ իշխանություններ չունենալու հետևանքով չգործող Սահմանադրությունն է:

Մենք, առանց չափազանցության, գտնվում ենք հանցագործների ու մարդասպանների լծի տակ և մեր գործողություններում պարտավոր ենք առաջնորդվել հենց այս իրողության գիտակցմամբ: Հետևաբար՝ Հայաստանում որևէ խնդրի համար բողոքող քաղաքացիական նախաձեռնությունը պետք է հասկացնի իշխանություններին հենց այս պահին խնդիրը չլուծելու պարագայում՝ իշխանությունը կորցնելու վտանգի մասին, ինչն ուղղակի կամ անուղղակի անում են այսօր գոյություն ունեցող գրեթե բոլոր նախաձեռնությունները: Միայն այս կերպ է հնարավոր հասնել թեկուզ ժամանակավոր, բայց որոշակի լուծումների առանձին հարցերում: Իսկ խնդիրների վերջնական լուծման մասին արդեն հնարավոր կլինի խոսել, իհարկե, միայն գործող իշխանությունների հեռացման, օրինակարգ իշխանությունների ձևավորման և իրավական, ժողովրդավարական Հայաստանի կայացման արդյունքում:

Այն մարդիկ, ովքեր իրենց փորձում էին հեռու պահել քաղաքականությունից, ըստ Ձեզ՝ վերջին ժամանակներս գոնե չնչին տոկոսով փոխե՞լ են իրենց կարծիքը: Որո՞նք են այն հանգամանքները, որոնք թույլ կտան հասարակ քաղաքացուն դուրս գալ փողոց:

Կարծում եմ, որ մենք անպատասխանատու կերպով թերագնահատել ենք մարդկանց՝ դեպի քաղաքականություն բերելու Սերժ Սարգսյանի գերբնական կարողությունը: Իր պատմական կառավարման արդյունքում նա կարողացավ քաղաքականացնել գրեթե ողջ ժողովրդին, որը ստեղծված իրավիճակում իր բոլոր խնդիրների լուծումը տեսնում է բացառապես քաղաքական՝ Սերժ Սարգսյանի վարչախմբի հեռացման գործընթացում:

Զրուցեց՝ Մարիամ Մուրադյանը

- See more at: http://www.ilur.am/news/view/28330.html?fb_action_ids=645586048853443&fb_action_types=og.likes#sthash.LJkGzJ5t.dpuf