Անցյալ հարցազրույցում նա դեմքի հպարտ արտահայտույամբ խոստովանեց, որ ադրբեջանական զորքերը առանց խոչընդոտների կարող են հասնել Երևան, բայց դրան ի պատասխան մենք կավիրենք Բաքուն: Նման հայտարարությունից հետո պետք է խոստովանենք , որ բոլորս հանգիստ շունչ քաշեցինք ու հասկացանք, որ կարելի է հանգիստ ապրել, որովհետև, երբ մեր տները ոչնչացված, իսկ մենք ոչ այնքան կենդանի կլինենք, Սերժը սպիտակ ձին հեծնած ավերակների կվերածի Բաքուն:
Հիմա նույն բանը: Երբ չստացված բռնապետին հարցնում են ստվերային տնտեսության մասին, նա ոչ թե ասում է ժողովուրդ ջան մտահոգիչ է, կվերացնենք, արմատախիլ կանենք, հարցը կլուծենք, այլ հորդորում է նայել տարածաշրջանի երկրներին և բավարարվել նրանով, որ մեկ-երկու երկրում վիճակը շատ ավելի վատ է, քան մեզ մոտ: Կամ հաջորդ հարցը, երբ խոսք է գնում արտագաղթի մասին. կրկին ոչ մի լուծման տարբերակ կամ հարցը լուծելու պատրաստակամություն, բացառապես աշխարհում առկա արտագաղթի օրինակներ, դե իհարկե նաև 90-ականների իրավիճակի հետ մանկամիտ համեմատություն:
Տպավորություն է ստեղծվում, որ Սարգսյանը նման մտքերի հրապարակայնացումից հետո զարմանում է, թե ինչու այս մարդիկ (մենք) հանգիստ չեն սթրվում իրենց տեղը, ինչու են բողոքում աղքատությունից, գործազրկությունից, անպատժելիությունից, մարդու իրավունքների խախտումներից, արտագաղթից, գների թանկացումից, երբ հակառակը պետք է անել` շնորհակալ լինեն, որ ավելի վատ վիճակում չեն քան տարածաշրջանային մեկ-երկու երկիր: Նման տրամաբանությումբ մի օր Սերժը կարող է նաև մեզնից շնորհակալություն պահանջել, որ իր ռեժիմը Մուբարաքի ռեժիմի պես ոչ թե հարյուրավոր քաղաքացիների է գնդակահարել, այլ ընդամենը 10-ին:
Սակայն մոտ ամիսներին չսթափվելու և իշխանությունը ՀՀ քաղաքացիներին չհանձնելու դեպքում Սերժ Սարգսյանը արդեն ստիպված կլինի ինքը համեմատություններ անել այլ երկրներում տեղի ունեցած իշխանափոխությունների հետ: Եվ եթե նրա բախտը բերի, կարող է իրեն հանգստացնել, որ աշխարհում կան ավելի դաժան բախտի արժանացած բռնապետեր:
Արեգ Գևորգյան https://www.facebook.com/aregface/posts/812263145485434
No comments:
Post a Comment