Եթե վերջին 10 օրվա մեջ ինչ-որ մեկը սթափվելու կարիք է ունեցել կամ սթափվել է, ապա դա ինշխանությունն է, հատկապես` ոստիկանությունը:
Ամենասթափեցնող իրադարձությունը, կարելի է ասել` սառը ցնցուղը ռեժիմի համար հունիսի 23-ի ջարդից ժամեր անց հարյուրապատկված ու, մեղմ ասած, ջղայինացած քաղաքացիների երթն էր դեպի Բաղրամյանի ոստիկանական պատը:
Դուք պիտի տեսնեիք ժամեր առաջ քաղաքացիներ ծեծող, ինքնավստահ ոստիկանների սթափված, սփրթնած ու անճար դեմքերը: Նրանց մնում էր միայն սովորության համաձայն աղոթել, որ էդ ալիքը իրենց ու իրենց ջրցանների վրայով չանցներ ու հրամաններ տվողի հարցերը չլուծեր:
Բայց նրանց օգնեցին ոչ թե աղոթքները, այլ մի ուրիշ հանգամանք. իշխանությունը գործ ունի հասուն, գիտակից, ոստիկանության մակարդակին չիջնող քաղաքացիների հետ:Նրանց բախտն ուղղակի բերել է, որ Հայաստանի ցուցարարները «մի քիչ» տարբերվում են այն երկրների ցուցարարներից, որոնց մասին օրինակներով Սերժի ոստիկանությունը այդքան սիրում է բարոյախրատական դասախոսություններ կարդալ:
Կարճ ասած՝ էդ ոտիկանների իբր բարի, ինքանասիրահարված ու ինքնավստահ պահվածքին լուրջ մի վերաբերվեք: Սա հենց նրանց սթափվելու հետեւանքն է: Մի պահ հիշեք եւ համեմատեք ոստիկանության պահվածքը 23-ից առաջ եւ հետո:
Նրանք սարսափում են ձեզնից, սարսափում են միասնական ժողովրդի ուժից:
No comments:
Post a Comment