 |
| Երևան, 2011թ․, մարտի 17 |
Եկեք մի քիչ էլ վերջին իրադարձությունների դրական կողմերից խոսենք)։
Անցյալի վերլուծումը լավ բան է, բայց հրապարակային ռազբիրատը էս դեպքում ավելորդ է, հատկապես, երբ ամեն ինչ տեղի է ունեցել բոլորիս աչքի առջև ու ոչ մեկս լուսնից չի ընկել, որ չհասկանա թե ինչ կատարվեց․․․
Բացասական երևույթները սպասելի ու նորմոլ էին էս իրավիճակում։ Դրանք մեծամասամբ, եթե մի քիչ ընդհանուր ձևակերպենք կազմակերպիչների անփորձ լինելու անխուսափելի հետևանքներն էին։ Անփորձությունը քեզ զրկում է դիմադրողականությունից տարբեր տեսակի իշխանական ազդեցությունների նկատմաբ, դարձնում է խոցելի, երբեմն նաև վերահսկելի, խոչընդոտում է բավարար կազմակերպվածությանը։ Բայց միանշանակ դա ոչ մեկին չի արդարացնում և չի նվազեցնում պատասխանատվությունը։
Եվ մի բան էլ, երբ մտել էս սենց գործի մեջ, պատրաստ եղիր լսել նաև հարցերն ու մեղադրաքները, հատկապես, երբ դրանցից շատերը արդարացի են։
Հիմա դրականի մասով։
Առաջինը՝ ապացուցվեց, որ մեր հասարակությունը՝ հատկապես երիտասարդությունը ունի բավարար ներուժ` Հայաստանում լուրջ փոփոխություններ իրականացնելու համար։
Երկրորդ` միջազգային դաշտում Սերժի դիրքերը այնքան թույլ են, որ նա այլևս ժողովրդական ընդվզումը ճնշելու համար չունի արտաքին (Նայեք ՌԴ-ի, ԱՄՆ-ի, ԵԱՀԿ-ի, ԵԽԽՎ-ի, ՄԱԿ-ի դիքորոշումները 23-ի դեպքերի հետ կապված) աջակցություն ։ Աշխարհը հստակ ցույց տվեց, որ այլևս, ինչպես Մարտի 1-ին չի լռելու ու չի հանդուրժելու ժողովրդավարական պրոցեսների խոչընդոտումը, քաղաքացիներին ջարդն ու ահաբեկումը։
Երրորդ` Սերժի դիրքերը չափազանց թույլ են նաև երկրի ներսում։ Նրա հենարանը մշտապես եղել է ոչ թե ոստիկանությունը, ոչ թե բանակը, այլ համատարած վախը։ Սակայն այս գործոնը կարելի է գրեթե չեզոքացված համարել, այն բանից հետո, երբ 23-ի դեպքերից հետո հազարավոր քաղաքացիներ դուրս եկան փողոց հենց բռնությունների վտանգը քաջ գիտակցելով։
Չորրորդը՝ ՀՀ քաղաքացին գործնականում ցույց տվեց իր ուժը և ապացուցեց, որ մեր հարցերի լուծման առումով փողոցը այլընտրանք չունի։ Փաստը այն է, որ ժողովուրդը պահանջեց, իսկ ռեժիմը կզեց։ Այո, համատարած թալանի, ոչ լեգիտիմ իշխանության հարցը չլուծվեց, չլուծվեց անգամ հոսանքի թանկացման հարցը, բայց չստացված բռնապետը ետքայլ արեց ու ոչ այն պատճառով, որ ինչ որ մի Բաղրամյան փաղոց փակ էր, այլ բացառապես այն պատճառով, որ հասկացավ այն, ինչ Բաղարմյանում կանգնած քաղաքացիները բավարար ձևով չգիտակցեցին։ Գործընթացը վտանգել էր նրա սրբության սրբոցը՝ նրա աթոռը և թեկուզ փոքր, բայց հնարավորություն ուներ վերաճելու երկրում առկա բոլոր խնդիրների լուծմանն ուղղված՝ ռեժիմի տապալման գործընթացի։
Կարճ ասած, դրականը բացասականից շատ է)):
Իսկ սա իր հերթին խոսում է այն մասին, որ Հայստանում առկա են բոլոր նախադրյալները իշխանությունը հանցագործներից ազատելու և սահմանադրական կարգը վերականգնելու համար։ Մնում է միայն գրագետ օգտագործել այդ նախադրյալները։
Այնպես որ, ինքնավստահ գնում ենք դեպի Ազատ, Անկախ Հայաստան։
No comments:
Post a Comment