Հեքիաթները չեն կարող արդարացնել ո՛չ Վովային, ո՛չ Սերժիկին

Ուրեմն էս Գյուլնազ տատու հեքիաթները ոչ մի կերպ չեն կարող արդարացնել ոչ Վովային, ոչ էլ, առավել ևս, Սերժիկին:

Ինչպե՞ս կարող են ինչ-որ խուլիգաններ հանկարծ որոշել, որ հարկավոր է պահել Երանոսյանի ու նրա տիրոջ թասիբը առանց Երանոսյանի կամ նրա տիրոջ անմիջական հրահանգի, Երանոսյանի գրեթե անմիջական ներկայությամբ:

Ինչպե՞ս կարող են հանկարծ երկու ամիս առաջ հանրահավաքի իրազեկումը խոչընդոտած մի քանի իշխանական խուժան, որոնք միլիմետր անգամ չեն շարժվում առանց քաղաքական հրամանների, որոշել, որ հասունացել է հատուցման պահը:


Ինպե՞ս կարող է մինուճար, բայց Շմայսի նախկին վարորդ մի խոպանչի թուրքերին իր տղամարդկությունը ապացուցելու համար վերադառնալ Հայաստան, միայնակ ծրագրել և իրականացնել Արամ Մանուկյանի նկատմամբ այդ ստորագույն հարձակումը, մանրակրկիտ հաշվարկել նրա տուն վերադառնալու պահը և պատգամավորի տուն վերադառնալուց ընդհամենը վայրկյաններ առաջ հայտնվել շքամուտքում: Այստեղ հարակվոր էր ահաբեկիչների խումբ, որ ամբողջ օրվա ընթացքում հետևեր իր թիրախին և Արամ Մանուկյանի տան մոտ գտնվողիններին տեղյակ պահեր նրա տուն վերադառնալու մասին:

Եվ ընդհանրապես, ինչպե ՞ս կարող է պատահել, որ տաս օրվա ընթացքում տարբեր ուժեր ներկայացնող անձանց նկատմամբ պատահաբար յոթ անգամ տեղի ունենան կենցաղային, միմյանց հետ կապ չունեցող հարձակումներ:

Դժվար նման տգետ բացատրությունները նախապես պլանավորված լինեն: «Երրորդ ուժ», «կենցաղային վիճաբանություն», «թուրքերի կողմից թասիբի գցաված» թույլիկ, առասպելական, իսկ ավելի ճիշտ մառազմատիկ իշխանական վարկածներները խղճուկ փորձեր են մեղմելու հասարակական (Համաժողովրդական շարժման, արտախորհրդարանական կուսակցությունների և քաղաքական միավորների, ազատամարտիների, քաղաքացիական տարբեր խմբեր, հասարակական կազմակերպությունների), ինչպես նաև միջազգային կառույցների չափազանց սուր և ադեկվատ արձագանքը:

Հասարակության լավագույն և համարժեք արձագանքը այս ահաբեկչական գործողություններին կլինի դրանք իրականացնող Սերժ Սարգսյանի հանցախմպի հեռացման պարտադրումը: 
https://www.facebook.com/aregface/posts/875964389115309