Ես այլևս հաստատված փաստ եմ համարում, որ Հայաստանում իշխանությունը բռնազավթած հանցախումբը պաշտպանում է ոչ թե Հայաստանի Հանրապետության, այլ Ադրբեջանի պետական շահը: Փաստ է նաև, որ ալիևյան հակահայկական քաղաքականության առաջամարտիկը Հայաստանում հանդիսանում է նախագահի աթոռը զբաղեցնող Սերժ Սարգսյանը:
Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ Ալիևի կառավարության հակահայկական գործունեության հիմնական ուղղությունը դա պատմության խեղաթյուրմն ու կեղծումն է: Դա ունի մի քանի ստրատեգիական նպատակ. նսեմացնել Հայաստանի դերը տարածաշրջանային պատմական իրադարձություններում, Հայաստանին ներկայացնել, որպես ագռեսոր պետություն` նախապատրաստվող պատերազմը արդարացնելու նպատակով, արժեզրկել հայկական կողմի հաղթանակը` հերոսներին ներկայացնելով որպես հանցագործներ:
Այս վերջին կետերի իրագործմումը արդեն երկար տարիներ ստանձնել է Սերժ Սարգսյանի վարչախումբը: Առաջինը, որ նա իրականացրեց, դա սփյուռքի արդարացի պահանջի վաճառքն էր: Խոսքը հայ և թուրք պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելուն նրա համաձայնության` ցեղասպանության ուրացման մասին է: Երկրորդը` Մարտի 1-ի և այլ իրադարձությունների խողաթյուրումն էր պատմության դասագրքերում, որոնցով արդեն դաստիարակվում է մի ամբողջ սերունդ: Եվ երրորդը` մեկնարկած հակահայկական, հակապետական արշավն է Արցախյան հաղթանակի նկատմամբ: Ավելի ստոր արարք, քան պատերազմի տարիների գերագույն գլխավոր հրամանատար` Լևոր Տեր-Պետրոսյանի վաստակի նսեմացման փորձը և ուրացումը հնարավոր չէ պատկերացնել:
Հատկանշական է այն, որ այս ադրբեջանամետ քայլերը իրականացվում են ոչ թե Ադրբեջանական հատուկ ծառայությունների, այլ Հայաստանում իրեն նախագահ հռչակածի կողմից:
Ակնհայտ են նաև այս ամենի պատճառները: Խնդիրը կայանում է նրանում, որ դավաճանական ամենաստոր մեթոդներով Արցախն ու Ցեղասպանությունը աճուրդի հանած Սերժ Սարգսյանը անխղճաբար փորձում է արդարացնել սեփական իշխանությունը պահպանելու դիմաց հայրենիքի վաճառքը: Ուստի` ամենևին զարմանալի չի լինի, եթե շուտով վերջինիս հրահանգով պատմության գրքերում Երևանը ներակայացվի, որպես հին Ադրբեջանական Эривань քաղաք:
Նման իրավիճակում իսկապես վտանգված է ոչ միայն Արցախի, այլև Հայաստանի ապագան: Հետևաբար` Հայոց պետականության միակ փրկությունը ներքին թշնամուց օր առաջ ազատվելն է:
Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ Ալիևի կառավարության հակահայկական գործունեության հիմնական ուղղությունը դա պատմության խեղաթյուրմն ու կեղծումն է: Դա ունի մի քանի ստրատեգիական նպատակ. նսեմացնել Հայաստանի դերը տարածաշրջանային պատմական իրադարձություններում, Հայաստանին ներկայացնել, որպես ագռեսոր պետություն` նախապատրաստվող պատերազմը արդարացնելու նպատակով, արժեզրկել հայկական կողմի հաղթանակը` հերոսներին ներկայացնելով որպես հանցագործներ:
Այս վերջին կետերի իրագործմումը արդեն երկար տարիներ ստանձնել է Սերժ Սարգսյանի վարչախումբը: Առաջինը, որ նա իրականացրեց, դա սփյուռքի արդարացի պահանջի վաճառքն էր: Խոսքը հայ և թուրք պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելուն նրա համաձայնության` ցեղասպանության ուրացման մասին է: Երկրորդը` Մարտի 1-ի և այլ իրադարձությունների խողաթյուրումն էր պատմության դասագրքերում, որոնցով արդեն դաստիարակվում է մի ամբողջ սերունդ: Եվ երրորդը` մեկնարկած հակահայկական, հակապետական արշավն է Արցախյան հաղթանակի նկատմամբ: Ավելի ստոր արարք, քան պատերազմի տարիների գերագույն գլխավոր հրամանատար` Լևոր Տեր-Պետրոսյանի վաստակի նսեմացման փորձը և ուրացումը հնարավոր չէ պատկերացնել:
Հատկանշական է այն, որ այս ադրբեջանամետ քայլերը իրականացվում են ոչ թե Ադրբեջանական հատուկ ծառայությունների, այլ Հայաստանում իրեն նախագահ հռչակածի կողմից:
Ակնհայտ են նաև այս ամենի պատճառները: Խնդիրը կայանում է նրանում, որ դավաճանական ամենաստոր մեթոդներով Արցախն ու Ցեղասպանությունը աճուրդի հանած Սերժ Սարգսյանը անխղճաբար փորձում է արդարացնել սեփական իշխանությունը պահպանելու դիմաց հայրենիքի վաճառքը: Ուստի` ամենևին զարմանալի չի լինի, եթե շուտով վերջինիս հրահանգով պատմության գրքերում Երևանը ներակայացվի, որպես հին Ադրբեջանական Эривань քաղաք:
Նման իրավիճակում իսկապես վտանգված է ոչ միայն Արցախի, այլև Հայաստանի ապագան: Հետևաբար` Հայոց պետականության միակ փրկությունը ներքին թշնամուց օր առաջ ազատվելն է:
Արեգ Գևորգյան