Իշխանափոխությունն անխուսափելի է

Եթե ընդդիմության քննադատների մեջ կան իսկապես ազնիվ մարդիկ, ովքեր տրամաբանելու, այլ ոչ թե դեմագոգիայով զբաղվելու ցանկություն ունեն, ապա նրանք չեն կարող հաշվի չառնել հետևյալ իրողությունները.

1. 2011թ-ին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից առաջ քաշված քաղաքական ծրագիրը կյանքի կոչվեց: Այս տարվա հոկտեմբերի 10-ին Գագիկ Ծառուկյանի` Ազատության հրապարակ բարձրանալով մեկնարկեց բուրժուադեմոկրատական հեղափոխությունը:

2. Հարթակում կանգնած 4 քաղաքական ուժերը՝ Կոնգրեսը, Բարգավաճը, Ժառանգությունը, ՀԺԿ-ն իրենց ելույթներում, հայտարարություններում, հարցազրույցներում արդեն բազմաթիվ անգամ պաշտոնապես հայտարարել են, որ մեկնարկած գործընթացի վերջնական նպատակը ամբողջական իշխանափոխությունն է:
 
3. Շարժման ղեկավարությունը անվտանգության և գործողությունների արդյունավետության նկատառումներից ելնելով առայժմ չի հրապարակայնացնում իր քայլերը ժամանակացույցը և հերթականությունը՝ իշխանություններին շարժման դեմ արդյունավետ դիմադրություն կազմակերպելու հնարավորություն չտալու համար: Ինչքան էլ որ մենք այսօր ապրում ենք բարձր տեխնոլոգիաների դարաշրջանում, հավատացեք` դեռևս պահպանվել են հատուկ ծառայություններից ինֆորացիա թաքցնելոը մեթոդներ:

4. Միևնույն ժամանակ նույն քաղաքական գործիչների պաշտոնական խոսքերում մեկ անգամ չէ, որ բացվել են իշխանափոխություն ասվածի փակագծերը: Ըստ այդմ` իշախանափոխությանը առաջին փուլը վարչախմբի հեռացումն է: Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանի պաշտոնանկություն, Ազգային ժողովի ցրում: Երկրոդ փուլը հասարակական լայն վերահսկողության ներքո արտահերթ նախագահական և խորհրդարանական ազատ ընտրությունների անցկացումն է:

5. Շրժումը չի մտնելու արտաքին կողմնորոշումներին կողմ կամ դեմ պայքարի մեջ՝ ունենալով վստահ համոզմունք, որ Հայաստանի ինքնիշխանությունը վտանգցած է ոչ թե ինքնիշխանությունը առնողի, այլ այդ ինքնիշխանությունը՝ ներքին լեգիտիմության բացակայության պայմաններում արտաքին աջակցություն ստանալու նպատակով աճուրդի հանած Սերժ Սարգսյանի կողմից:

6. Ընդդիմությունը կարողացավ պարտադրել ռեժիմին առաջին զիջումը: Խոսքը Սերժ Սարգսյանը կողմից սահմանադարական փոփոխությունների երկարաձգման մասին է: Սա խոսում է ոչ միայն Սերժ Սարգսյանի վախերի մասին, այլ ցույց է տալիս, որ սահմանադրական փոփոխությունները արժանացել են դիմադրության ոչ միայն ընդդիմության կողից, այլև հենց իշխանության ներսում: Կարելի է ասել, որ ռեժիմի մեկուսացմանը զուգահեռ տեղի է ունեցել նույն Սերժ Սարգսյանի մեկուսացումը հենց ռեժիմի ներսում: Եթե կարճ, ապա սահմանադրական փոփոխությունը նրա անձնական խնդիրնելը լուծող, անձնական նախաձեռնությունն էր, որը իշխանության ներսում տարատեսակ նախագահացուների առկայության պայմաններում չի արժանացել թիմի միասնական աջակցությանը:

7. Ներկա փուլում մեկնարկել է ընդդիմության միասնական շտաբերի ձևավորում, որը պետք է ընկալել, որպես իշխանափոխության պարտադրման նպատակով զանգվածային քաղաքացիական անհնազանդության գործողություններից առաջ շարժման թիկունքի ամրապնդում և արտահերթ ընտրությունների նախապատրաստում:

Սերժ Սարգսյանին մնացել է մեկ քայլ. հրաժարական: Եվ այս իրավիճակում երկրի ապագայով մտահոգ շրջանակները պետք է գիտակցեն առնվազն անիմաստ դատարկախոսությամբ համաժողովրդական շարժմանը չխանգարելու անհրաժեշտությունը:

https://www.facebook.com/aregface/posts/851083481603400?pnref=story